PRESENT CONTINUOUS TENSE / GENİŞ ZAMAN | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Present Continuous Tense bir işin konuşma anında yapıldığını anlatır. Örnek: I am cooking a cake now. Ben şu anda kek pişiriyorum. He is sleeping. O uyuyor. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Present Continuous Tense ile Olumlu Cümle: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
* özne+am/is/are yardımcı fiili+fiil+ing takısı ile oluşturulur.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Örnek Kullanımlar: I am learning English. Ben İngilizce öğreniyorum.You are listening to the music. Sen müzik dinliyorsun.He is answering his teacher's question. O öğretmeninin sorusunu cevaplıyor.We are missing our grand father. Biz büyükbabamızı özlüyoruz.They are laughing to my joke. Onlar benim şakama gülüyorlar.Kate Winslet is coming back to the screen. Kate Winslet ekrana geri dönüyor.Global warming is becoming to a big danger. Küresel ısınma büyük bir tehlike haline geliyor.The prime minister of Greece is giving a press conference. Yunanistan Başbakanı basın toplantısı yapıyor.Present Continuous Tense ile Zaman Zarfı | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
*zaman belirten kelimeler, cümlede farklı yerlere gelebilir. I am thinking about you right now. Tam da şimdi seni düşünüyorum. You are still reading that book. Sen hala o kitabı okuyorsun. We are waiting Selma at the moment. Şu anda Selma'yı bekliyoruz. They are running to the bus station now. Onlar şu anda otobüs durağına koşuyorlar. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Present Continuous Tense ile olumsuz cümle: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
* to be fiili yardımcı fiililin olumsuzu kullanılarak kurulur.
Örnek kullanımlar: My aunt isn't sleeping in the room. Halam odada uyumuyor. Her friends aren't giving flowers to Burcu. Arkadaşları Burcu'ya çiçek vermiyorlar. I am not sharing my room with my sister. Odamı kızkardeşimle paylaşmıyorum. You aren't playing chess. Sen satranç oynamıyorsun. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PRESENT PERFECT TENSE / YAKIN GEÇMİŞ ZAMAN
Bu tense, İngilizce’de yaygın olarak kullanılan tenselerden bir tanesidir.
a. Geçmişte başlamış ve devam etmekte olan eylemlerin anlatımında kullanılır:
I have lived in Istanbul for 5 years. (5 yıldır İstanbul’da yaşıyorum.)
b. Geçmişte olmuş bitmiş, fakat eylemin tam olarak ne zaman yapıldığının ifade edilmediği cümlelerde kullanılır :
I have seen the movie “Titanic”. (Titanik filmini seyrettim.)
c. Ve geçmişteki tecrübelerimizden bahsederken kullanıiır :
I have been to America. (Amerika’da bulundurm.)
1. BÖLÜM:
SENTENCE STRUCTURE / CÜMLE YAPISI
1. Positive Sentence / Olumlu Cümle:
Subject (özne) + have, has (yardımcı fiil) + verb 3 (fiilin 3. hali) +.......
Öznelere göre yardımcı fiiller:
I, You, We, They + have + verb 3
He, She, It + has+ verb 3
Have ve has bu tense özel ‘yardımcı fiil’lerdir. Fiillerin 2. hali olduğu gibi (Bunu Simple Past Tense’de görmüştük) fiillerin 3. hali de vardır. Bu duruma İngilizce’de teknik olarak ‘verb 3’ denir.
Example / Örnek:
&I have become a doctor. (Doktor oldum.)
&She has begun working for a lawyer recently. (Bir avukat için çalışmaya başladı.)
&He has bent to pick up his briefcase twice. (İki defa çantasını almak için eğildi.)
SIMPLE FUTURE TENSE / BE GOING TO ILE GELECEK ZAMAN
‘Will’ ile ‘be going to’ arasındaki temel fark, ‘be going to’ kullanıldığında eylemin kesinlik kazanmasıdır. Yani, bir şey kesin olacaksa ‘be going to’ kullanılır. Fakat, günlük konuşmada buna pek dikkat edilmez.
1. BÖLÜM:
SENTENCE STRUCTURE / CÜMLE YAPISI
1. Positive Sentence / Olumlu Cümle:
Olumlu cümlede, özne başta daha sonra “be going to” + fiil +..... gelir.
Example / Örnek:
&I am going to work in New York next year. (Gelecek yıl New York’da çalışacağım.)
‘Be’ fiili gördüğünüz gibi bu tensede ‘am / is / are’ olarak karşımıza çıkıyor.
PRESENT CONTINUOUS TENSE / SIMDIKI ZAMAN Özneye göre yardımcı fiiller şu şekildedir:
I am
He is, She is, It is
We are, You are, They are
1. BÖLÜM:
2. SENTENCE STRUCTURE / CÜMLE YAPISI
1. Positive Sentence / Olumlu Cümle:
Özne + am / is / are + ‘-ing' eki almış durumda fiil +.......
Example / Örnek:
&I am opening the door. (Kapıyı açıyorum.)
&He is learning English. (O, İngilizce öğreniyor.)
&It is raining today. (Bugün yağmur yağıyor.)
&They are watching tv. (Onlar televizyon seyrediyorlar.)
&We are eating lunch now. (Şimdi yemek yiyoruz.)
&He is waiting for you. (Seni bekliyor.)
&I am staying here. (Ben burada kalıyorum.)
&She is working. (O, çalışıyor.)
&He is looking at me. (Bana bakıyor.)
&We are walking by the sea. (Deniz kenarında yürüyoruz.)
&They are eating lunch. (Öğlen yemeklerini yiyorlar.)
&They are sitting on the sofa. (Onlar kanepede oturuyorlar.)
&We are chatting. (Sohbet ediyoruz.)
&He is writing a letter. (O bir mektup yazıyor.)
&He is singing a song. (Bir şarkı söylüyor.)
&The dog is barking. (Köpek havlıyor.)
&I am listening to the news. (Haberleri dinliyorum.)
&She is cooking. (Yemek pişiriyor.)
&It is snowing. (Kar yağıyor.)
&I am using the computer. (Bilgisayarı kullanıyorum.)
&You are helping me. (Bana yardım ediyorsun.)
2. Negative Sentence / Olumsuz Cümle:
Özne + am / is / are not + ‘-ing' eki almış durumda fiil +......
Özneye göre yardımcı fiiller şu şekildedir.
I am not (kısaltılışı yoktur ya da ancak şöyle olabilir “I'm not”)
He isn't (is not'ın kısaltılmış hali), She isn't, It isn't
We aren't (are not'ın kısaltılmış hali), You aren't, They aren't
Example / Örnek:
&I am not opening the door. (Kapıyı açmıyorum.)
&He is not learning English. (O, İngilizce öğrenmiyor.)
&It is not raining today. (Bugün yağmur yağmıyor.)
&They are not watching tv. (Onlar televizyon seyretmiyorlar.)
&We are not eating lunch now. (Şimdi yemek yemiyoruz.)
&He is not waiting for you. (Seni beklemiyor.)
&I am not staying here. (Ben burada kalmıyorum.)
&She is not working. (O, çalışmıyor.)
&He is not looking at me. (Bana bakmıyor.)
&We are not walking by the sea. (Deniz kenarında yürümüyoruz.)
&They are not eating lunch. (Öğlen yemeklerini yemiyorlar.)
&They are not sitting on the sofa. (Onlar kanepede oturmuyorlar.)
&We are not chatting. (Sohbet etmiyoruz.)
&He is not writing a letter. (O, bir mektup yazmıyor.)
&He is not singing a song. (Bir şarkı söylemiyor.)
&The dog is not barking. (Köpek havlamıyor.)
&I am not listening to the news. (Haberleri dinlemiyorum.)
&She is not cooking. (Yemek pişirmiyor.)
&It is not snowing. (Kar yağmıyor.)
&I am not using the computer. (Bilgisayarı kullanmıyorum.)
&You are not helping me. (Bana yardım etmiyorsun.)
3.Question Sentence / Soru Cümlesi:
Am / is / are + özne + ‘-ing' eki almış durumda fiil +.......?
Example / Örnek:
&Are you opening the door? (Kapıyı açıyor musun?)
Yes, I am. (Evet, açıyorum.)
&Is he learning English? (O, İngilizce öğreniyor mu?)
Yes, he is. (Evet, öğreniyor.)
&Is it raining today? (Bugün yağmur yağıyor mu?)
Yes, it is. (Evet, yağıyor.)
&Are they watching tv? (Onlar televizyon seyrediyorlar mı?)
Yes, they are. (Evet, seyrediyorlar.)
&Are we eating lunch now? (Şimdi yemek yiyor muyuz?)
No, we are not. (Hayır, yemiyoruz.)
&Is he waiting for you? (Seni bekliyor mu?)
No, he isn't.
&Are you staying here? (Burada kalıyor musun?)
No, I am not.
&Is she working? (O, çalışıyor mu?)
Yes, she is.
&Is he looking at me? (Bana bakıyor mu?)
No, he isn't. (Hayır, bakmıyor.)
&Are we walking by the sea? (Deniz kenarında yürüyor muyuz?)
Yes, we are.
&Are they eating lunch? (Öğlen yemeklerini yiyorlar mı?)
No, they aren't.
&Are they sitting on the sofa? (Onlar kanepede oturuyorlar mı?)
No, they aren't.
&Are we chatting? (Sohbet ediyor muyuz?)
Yes, we are.
&Is he writing a letter? (O bir mektup yazıyor mu?)
Yes, he is.
&Is he singing a song? (Bir şarkı söylüyor mu?)
No, he isn't.
&Is the dog barking? (Köpek havlıyor mu?)
Yes, it is.
&Are you listening to the news? (Haberleri dinliyorsun musun?)
Yes, I am.
&Is she cooking? (Yemek pişiriyor mu?)
Yes, she is.
&Is it snowing? (Kar yağıyor mu?)
No, it is not.
&Are you using the computer? (Bilgisayarı kullanıyor musun?)
Yes, I am.
&Are you helping me? (Bana yardım ediyor musun?)
No, I am not.
THE SIMPLE PAST CONTINUOUS TENSE - ŞİMDİKİ ZAMANIN HİKAYESİ
A. USE
1. The Past Continuous is used to express continuous actions occurring in the past.
Past Continuous geçmişte zamanın belirli bir anında devam etmekte olan eylemleri ve olayları ifade etmek için kullanılır.
I was watching TV at home last night.
They were playing football yesterday afternoon.
2. The Past Continuous tense is frequently used to refer to an ongoing action which was taking place when something else occurred in the past.
Geçmişte devam etmekte olan bir olay esnasında başka bir eylem gerçekleşirse ve bu olaylar "when" ile kurulmuşsa simple past ve past continuous tense birlikte ifade edilir.
My father was watching TV when I arrived at home.
He was reading book while she was washing the dishes.
B. STRUCTURE
Positive Structure:
I was
You were
He was
She was working.
It was
We were
They were
Negative Structure:
I
You
He wasn't
She was not working.
It
We
They
Question structure:
I
You
Was He
Wasn't She working?
It
We
They
SIMPLE PRESENT TENSE / GENİŞ ZAMAN a. Doğa gerçekleri ve atasözlerinden bahsederken kullanılır.
Example / Örnek:
&It snows. (Kar yağar.)
&It rains. (Yağmur yağar.)
&Water boils. (Su kaynar.)
b. Alışkanlıklardan bahsederken kullanılır.
Example / Örnek:
&I get up early in the mornings. (Sabahları erken kalkarım.)
&I brush my teeth everyday. (Her gün dişlerimi firçalarım.)
&I go to cinema once in a week. (Haftada bir defa sinemaya giderim.)
c. Genel durumlardan bahsederken kullanılır.
Example / Örnek:
&I like animals.(Hayvanları severim.)
&I listen to music. (Müzik dinlerim.)
&He loves cooking. (O, yemek yapmaktan hoşlanır.)
d. Önceden planlanmış eylemlerin anlatımında kullanılır.
Example / Örnek:
&The plane leaves for New York at 19.00. ( New York uçağı 19:00'da ayrılıyor.)
&The train leaves at 10:30 in the morning. (Tren sabahleyin 10:30'da ayrılıyor.)
&The bus comes at 14:00 in the afternoon. (Otobüs öğlen 14:00'de gelir.)
1. BÖLÜM:
SENTENCE STRUCTURE / CÜMLE YAPISI
1. Positive Sentence / Olumlu Cümle:
Özne ve hemen ardından yüklem ve cümlenin devamı gelir.
Example / Örnek:
&I speak English. (Ben İngilizce konuşurum.)
&You like books. (Sen kitapları seversin.)
&We study a lot. (Biz çok ders çalışırız.)
Fakat tekil 3. şahıslarda He, She ve It'de yüklem -s takısı alır.
Example / Örnek:
&He drinks coffee. (O, kahve içer.)
&She likes books. (O, kitapları sever.)
&It barks a lot at nights. (O, akşamları çok fazla havlar.)
Ancak sonu sh, ch, ss, x ile biten fiiller, buna ilave olarak do ve go fiili -es takısı alır.
Example / Örnek:
&He brushes his hair. (O, saçını tarar.)
&She kisses her children. (O, çocuklarını öper.)
&He fixes cars. (O, arabaları tamir eder.)
&He does his homework. (O, ödevini yapar.)
&She goes home after school. (O, okuldan sonra eve gider.)
2. Negative Sentence / Olumsuz Cümle:
Olumsuz cümlelerde “do” yardımcı fiili ve “not” kullanılır. Not, ‘değil' manasına gelir.
Example / Örnek:
&They do not like books. (Onlar kitapları sevmezler.)
&We don't like cooking. (Biz yemek yapmayı sevmeyiz.)
&You don't go to school on Sundays. (Pazar günleri sen okula gitmezsin.)
“Do not” kısaca “don't” olarak da yazılıp okunabilir.
Example / Örnek:
&They don't work at weekends. (Onlar hafta sonları çalışmaz.)
Fakat “He, She ve It” zamirlerinde yardımci fiil “does” olur. Ve fiildeki” -s, -es ya da -ies” takıları kalkar. Nedeni “do” yardımcı fiilinin ek alarak zaten “does” olmasıdır.
Example /Örnek:
&It does not snow in summer. (Yazın kar yağmaz.)
&She does not go to work at weekends. (O, hafta sonları işe gitmez.)
&He does not like apple. (O, elma sevmez.)
“Does not” kısaca “doesn't” olarak da yazılıp okunabilir.
Example /Örnek:
She doesn't work at weekends. (O, hafta sonları çalışmaz.)
İNGİLİZCE SÖZLÜK İNDİR
Author: E. C. ParnwellPublisher: Oxford University Press
File size: 12.8 Mb
Pages: 131
File type: djvu
download
The Nelson (Longman) Picture Dictionary
Author: Julie Ashworth, John Clark
Publisher: Longman
File size: 6.9 Mb
Pages: 80
File type: DJVU
download
Password: englishtips.org
ALPHABETCOLOURS
NUMBERS
SCHOOL
ANIMALS
FOOD
BODY
TRANSPORT
HOBBIES,
İNGİLİZCE HİKAYELER
THE SOLICITOR’S FIDELITY
It was snowing. There was a freezing cold outside. However, the room was more freezing than outside although the fire was burning. Neither Henry was speaking nor was Harvey saying a word as usual. Henry was looking out of the window. Snow-covered roofs seemed like cotton to him. It had been almost a month since their beloved father Peter died. Even at funeral, he and his twin, Harvey, said nothing to each other. They only wrote they were very sad due to the father’s death onto a piece of paper and gave it to each other. They were doing the same thing nearly for twenty years.
After their father’s death, the old family house became much more silent than it had been before. At least they were hearing their father’s voice when one of them spoke with him but now they were alone and there was no voice unless any neighbours or relatives came to visit them. They weren’t married and were in their forties. Everywhere in the house was full of small notes. Their only communication was these small notes. Henry felt much lonelier himself than it had been before while watching the snow. He was always the silent one but his twin Harvey could make people laugh even under sad circumstances. “I missed his laughter” thought he.
Suddenly, Harvey remembered their old school friend and family solicitor Arnold would come that evening. He put the book he was reading on his knees and looked at Henry. He was still looking outside. “He must be thinking about father” thought Harvey. He wanted to touch his shoulder and say he was sorry too but he couldn’t do that. He took a piece of paper from the drawing of his study table and wrote “Arnold is coming this evening” then left the paper on the coffee table near his twin. Henry took the note and wrote “Why?”. Harvey wrote “I don’t know. He said he would come this evening when I was in town today.” “Ok, see you in the evening; I will walk along the river.” “Ok, see you.”
After Henry left the house, Harvey came near the window and started to watch his twin walking along the river. He thought about himself, his twin and this old big house. There was always something they missed during those years passing without speaking. This was their close relation with each other. They knew this fact but they couldn’t dare to accept it and start everything from the beginning. Their childhood was wonderful. Their father, mother and they would spend the evenings in this big garden telling jokes and stories in summers. In winters they would gather near the fireplace. It seemed to him that centuries passed over those happy days. Then he turned back to his book when he couldn’t see Henry any longer along the river.
They waited for Arnold’s coming that evening after dinner. “He is late due to the snow in my opinion” wrote Harvey, “I suppose so” answered Henry. Arnold came at about 9 o’clock. His clothes were covered with snow. He took off his hat and long black coat. His long fingers were faltering and his pale face was even paler than usual. His head had almost no hair and “his bald head must be as cold as a stone even with his hat” thought Harvey. Due to this thought, he smiled and Arnold thought it as a greeting.
“Hi, my friends! It is very cold and I’m almost freezing” said he and sat down near fireplace. They were both wondering about why he came because he didn’t usually come to their house unless there was something legal. After speaking about daily things and their father’s death, Arnold said he was here to tell them about their father’s will. “Did you know that he left a will?” asked he. “No” answered Henry and Harvey together then looked each other.
Arnold took the will out of his pocket and began to read. Their father was saying that he left ₤30,000 to one of them and they can live together in the family house as usual. But his only provision was that one of them would marry Angelica and unless either of them married Angelica all his money would go to Angelica, herself. “This is your father’s last words for you. Think about it deeply, I think. The sum of money he left is worth thinking about everything” said Arnold. “Ohh! It’s half past eleven. I should go before the snow starts again” continued he. He wore his coat and hat. “His bald was like saucer near the fireplace but now it will be stone again” thought Harvey.
“Think about it very deeply, my friends! See you soon, good night!” said Arnold and got on his car. Then drove fast and disappeared in the snow.
After Arnold’s departure, they sat and thought for a long time. Their only reason for not speaking during those years was Angelica. Beautiful and elegant Angelica. They had both been in love with her and on the other side Angelica was ready for marrying either of them. When two brothers learned that they both were in love with her, they had a bad quarrel and hadn’t said even a word to each other for nearly twenty years since that day. They stopped speaking, so neither of them learned that the other had decided not to marry Angelica. They didn’t spoke even with Angelica during those years unless necessary at such conditions as funerals, weddings or ritual ceremonies at church.
Angelica was full of rage. She didn’t marry anyone and couldn’t understand their silly behaviour to her. Their father Peter told the truth to her thinking that it can be helpful for her to understand their behaviour. However, Angelica couldn’t understand them and her love to them turned into grudge over the years. On the other side, the twins thought her not marrying anyone as she still loved either of them.
At 4 o’clock in the morning Henry spoke: “Why don’t we toss a coin for Angelica? Heads or tails?” “Tails,” said Harvey but it was heads. Henry would speak with Angelica, apologize and propose her. The next evening Henry woke up early and wore his smartest suit hoping that Angelica would say “yes’” to him. While he was looking at himself in the mirror, Harvey came near to him and said “I hope everything will be ok! See you!” “Thanks!” smiled Henry and went to Angelica’s house. He parked the car near the church and bought a bunch of red roses from the florist. Arnold was just leaving when he came to house. Arnold and Angelica was speaking and she was smiling. “Why is he here? What can he and Angelica have in common?” thought Henry. He slowly came near the garden wall and tried to hear them. Arnold was saying “See you on Wednesday, we can talk about our wedding in detail.” “Which wedding? Whose? Their? His and Angelica’s?” said Henry. He was full of rage and threw the roses near the wall and left. It was written “ to my beloved Angelica” on the card. 1
Best Looking Girl in Town
Thyra Samter Winslow
From the time she was thirteen Rilla Mabry had been ashamed of her appearance. It was then that she started growing taller than the other girls. She was also awkward as well as tall and she was too thin.
By the time she was twenty she was fully convinced that her appearance was really something terrible . All of the other girls seemed little and cute and attractive. No matter what Rilla wore it seemed wrong. She was much too tall to wear tailored clothes. And thin dresses hung around her loosely.
All of the girls and boys in the group liked Rilla. She was a fine girl – if you could forget the way she looked. Even her hair was wrong-rather stringy- but she had a pleasant and attractive face.
In spite of her looks Rilla had a boy friend. He was Patrick Redding and his father kept a grocery store. Pat wasn’t any great price –but then you couldn’t expect Rilla, with her looks to do any better. People feel that Rilla ought to be satisfied. Pat was a nice looking boy, and he shouldn’t be considered unimportant.
Rilla didn’t consider Pat unimportant. She was grateful to him for being nice to her. She was as pleasant and as friendly as she could be. As a matter of fact she liked Patrick a lot. He was fun to be with. She would have been perfectly satisfied except for the fact that she was in love with Shane Tennant. All of which did her little good – for Shane was the price of the town. Shane’s father was a banker – and rich.
His mother was the social leader of the town. Shane was well much taller than Rilla- and handsome besides.
Pat went into the grocery business with her father. Shane went into the bank. That’s the way sons do in small towns unless they have definite ideals about law or one of the other professions. Rilla didn’t do anything. Her parents have just enough money so she didn’t have to work. She went to parties with Patrick- and admired for Shane from a distance. The towns people felt that she would marry with Pat, that he’d take over his father’s grocery store, and that they’d settle down.
That might have happened if it hadn’t been for Leslie Durant. Leslie Durant was - and still is-a well known magazine illustrator. And he came to Morrisville to visit an aunt. And he was taken an anywhere to all of the parties , of course. He was the social lion of the season. He stayed in town only for few days – but that was long enough for a lot to happen.
He saw Rilla Mabry. Rilla was standing near the door and she was looking at Shane Tennant. She never knew her face how much showed what she was thinking about. No one else noticed- but Durant being knew, understood the situation. He saw Rilla standing not quite straight because she didn’t feel quite as tall that way, in a badly fitted dress and her hair not quite smooth- and he saw Shane, perfectly dressed, self confident, good looking. And then Pat came to ask Rilla for the dance.
On the second day of his visit Durant made his remarkable statement. He told anyone who would listen
to him that Rilla Mabry was by far the best looking girl in town. One of the best looking girl he’d ever seen.
Rilla never had a compliment about her looks before. She had always been shy, self conscious, and often unhappy about her appearance. And now the first authority in beauty who had ever been in town claimed that she was the price.
When Durant, himself told her what he thought of her she was filled with confusion. She managed finally to thank him. And later, very shyly , she went up to him.
“I do wish that you would tell me how can look better,“ she said.
“That’s not really my particular kind of work, “ he told her, “ but may be if we get together …..”
They got together the next morning. Durant came to Rilla’s house. And with Rilla’s mother acting as helper, they did things to Rilla and to Rilla’s clothes. Durant made her stand up straight . and he rearranged her hair. And he told her what was wrong with the clothes she wore.
That night there was a dance for Durant- his last evening in town. And, as he had thought when he started things, Rilla was, for the first time in her life, the center of attention. Toward the end of the evening Durant had the satisfaction of seeing Shane Tennant dancing very attentively with Rilla, Shane Tenant whom Rilla had looked at with longing eyes – and who had paid any attention to her.
Durant went back to his home and his work in New York and forgot about the whole thing. Years passed. And then, just the other day, this happened:
Durant was lunching alone at a restaurant when an attractive, tall woman, past her first youth, came up to him.
“ You don’t remember me ?” she said.
Durant didn’t remember her.
“ I am Rilla tenant – I was Rilla Mabry when you knew me. You came to my home town and – and rather made my life over. Remember now ?”
“Of course I do “ said Durant. “ I remember very well. It was my one attempt at changing the destiny of another person. “
“You did a wonderful job.“ said Rilla. There was a strange note in her voice which he didn’t understand.
“You married the boy you were in love with. I see. His name was Tannent wasn’t it ?”
“Why, yes” said Rilla. “ But how did you remember the name ? And how did you know I was in love with him?”
“I am good at remembering names. And I saw you looking at him. Simplicity itself! And to think that I was the cause!
“Yes you were” said Rilla.“ It was very funny when you look back on it. There I was going with Patrick Redding, and in love with Shane, and terribly unhappy and awkward. And you came down and said I was a beauty- so automatically I became a beauty. And the boys all wanted to go out with me. And I married Shane.”
“Wonderful “ said Durant. And he smiled happily. “ How are you getting along , now ? “
“That is the difficult part. “ said Rilla. “ You shouldn’t have asked. “
“Shane and I got married. And it didn’t get along very well though I was awfully happy in the beginning. The Tennant lost all of their money in a bank failure- and my family had its money in the Tennant bank by that time, so our money went, too. Then Shane fell in love with a chorus girl. I got a divorce of course. I’ve been teaching in a girls’ school for the past three years. “
“ That’s too bad!” said Durant. “ But maybe that was better than marrying that other boy whom you didn’t love.”
“ May be,” said Rilla. “You can never tell. Love goes … Patrick Redding took his father’s grocery store and married the cutest girl in town. They have three children and are very happy. And, oh , yes he became quite ambitious and started a chain of grocery store. Now he is the richest and most important man in town”
Türkçesi
Kasabadaki En Güzel Kız
Thyra Samter Winslow
On üç yaşından beri Rilla Mabry görünüşünden utanıyordu. Bu yaştan sonra diğer kızlardan daha uzun olmaya başladı. Aynı zamanda beceriksiz, çok ince ve oldukça uzundu.
Yirmi yaşına geldiğinde görünüşünün korkunç olduğuna tamamen ikna olmuştu. Diğer kızların hepsi kısa, sevimli ve çekiciydi. Rilla ne giyse, kötü görünüyordu. Çok uzun olduğundan hazır elbiseler tam anlamıyla üzerinde asılı şekilde duruyordu.
Gruptaki bütün kızlar ve erkekler Rilla’yı seviyordu. İyi bir kızdı,eğer görünüşüne kulak asmazsanız. Çok ince olduğu için saçı bile kötü görünüyordu, fakat çok hoş ve çekici bir yüzü vardı.
Görünüşüne rağmen Rilla’nın bir erkek arkadaşı vardı. O Patrick Redding’ti ve babasının bir bakkalı vardı. Pat fazla etmezdi, fakat bakışlarıyla Rilla’dan da fazla birşey bekleyemezdiniz. İnsanlar Rilla’nın tatmin olması gerektiğini düşünürlerdi. Pat iyi görünüşlü bir çocuktu ve önemsiz olduğu düşünülmemeliydi.
Rilla Pat’in önemsiz olduğunu düşünmüyordu. Kendisine iyi davrandığı için o da ona karşı saygılıydı. Elinden geldiğince ona hoş ve arkadaşça davranıyordu. Aslında Pat’i çok seviyordu. Onunla birlikte olmak eğlenceliydi. Shane Tannent’a aşık olmasaydı çok memnun olabilirdi. Bunun faydası yoktu zira Shane kasabanın gözdesiydi. Shane’in babası bankacıydı ve zengindi.
Annesi kasabanın sosyal lideriydi. Buna ilaveten Shane Rilla’dan daha uzun ve üstelik yakışıklıydı da.
Pat babasıyla beraber bakkal işine girdi. Shane bankaya girdi. Eğer Hukuk veya diğer meslekler hakkında idealleri yoksa erkek çocukların kasabada baş vurduğu yol buydu. Rilla birşey yapmadı. Onun anne ve babasının yeterince parası vardı ve o çalışmak zorunda değildi. Patrick’le beraber partilere gitti ve Shane’e uzaktan hayranlık duydu. Kasaba halkı onun Pat ile evleneceğini, babasının bakkalını devralacağını ve kasabaya yerleşeceklerini zannediyordu.
Eğer Leslie Durant olmasaydı bu beklentiler gerçekleşebilirdi. Leslie Durant geçmişte ve halen tanınmış birgazete ressamıydı. Halasını ziyaret için Morisville’ye geldi ve tabiki partilerin olduğu her yere ***ürüldü. Sezonun en sosyal insanıydı. Kasabada yalnızca bir kaç gün kalmasına rağmen bu süre birçok şeyin gerçekleşmesi için yeterliydi
Rilla Mabry’i gördü. Rilla kapının yanında duruyor ve Shane Tennant’a bakıyordu. Ne düşündüğünü yüzünün ne kadar gösterdiğini hiçbir zaman bilmiyordu. Daha önce hiçkimse bunu farketmemişti, ama yeni olduğu için Durant durumu anlamıştı. Üzerinde kötü duran bir elbise ve düzgün olmayan saçlarıyla uzun görünmemek için eğik duran Rilla’yı gördü. Sonra Shane’igördü, mükemmel giyinmiş, kendine güvenir ve yakışıklı. Ve sonra Pat Rilla’ya dans teklif etmek için yanına geldi.
Ziyaretinin ikinci gününde Durant dikkat çekici sözlerini söyledi. Onu dinleyen herkese Rilla’nın kasabada
gördüğü en güzel kız olduğunu söyledi. Hayatında gördüğü en güzel kızlardan biri diye söyledi.
Rilla daha önce bakışları hakkında hiç iltifat almamıştı. Her zaman utangaç, kendi halinde ve genellikle görünüşünden mutsuzdu. Ve şimdi güzellik konusunda ilk otorite olan ve kasabaya ilk defa gelen birisi onun kasabanın gözdesi olduğunu söylüyordu.
Durant onun hakkında ne düşündüğünü anlattığında kafası karıştı. Sonunda teşekkür etmeyi başarabildi. Ve daha sonra utangaç bir şekilde ona gitti.
“Bana nasıl daha güzel görünebileceğimi anlatabileceğinizi umuyorum” dedi.
“Bu gerçekten benim uzmanlık alanım değil” dedi ona “ Fakat belki beraber olabilirsek…”
Ertesi sabah buluştular.
Durant Rilla’ın evine geldi. Rilla’nın annesinin yardımı ile Rilla ve elbiseleri üzerinde düzeltmeler yaptılar. Durant ona dik durmasını gösterdi. Ve saçlarını tekrar düzenledi. Ve giydiği elbiselerde neyin hatalı olduğunu anlattı.
O gece Durrant için dans vardı.Kasabadaki son gecesiydi. Ve Durant düşündüklerini yapmaya başlarken Rilla hayatında ilk defa ilgi odağıydı. Gecenin sonlarına doğru Durant, Rilla’nın özlemle baktığı ve ona dikkat bile etmeyen Shane Tannent’ın Rilla ile nazikçe dans edişini görmenin mutluluğunu yaşıyordu.
Durant Newyork’a evine ve işine geri döndü ve herşeyi unuttu. Yıllar geçti. Ve evvelsigün bu gerçekleşti:
Durant bir restoranda tek başına öğle yemeği yerken uzun boylu, çekici ve orta yaşlı bir hanım ona doğru gelip durdu. “Beni hatırlamıyorsun değil mi?”dedi. Durant onu hatırlamamıştı.
“Ben rilla Tannent. Siz beni tanıdığınız zaman ben Rilla Mabry idim. Sen benim kasabama geldin ve hayatımı değiştirdin. Şimdi hatırladın mı? “
“Elbette hatırladım.” dedi Durant. “Çok iyi hatırlıyorum .Bu başka birinin hayatını değiştirmek için gösterdiğim bir çabaydı.”
“Çok iyi bir iş yaptın”dedi Rilla. Sesinde onun hiç anlamadığı bir ton vardı.
“Anladım, aşık olduğun çocukla evlendin. Adı Tennant’tı değil mi? “
“ Evet “ dedi Rilla “Fakat onun adını nasıl hatırlıyorsunuz? Ve benim ona aşık olduğumu nasıl anladınız?
“İsimleri hatırlamakta çok iyiyimdir. Ve seni ona bakarken gördüm. Çok kolaydı. Benim sebep olduğumu niye düşündün?
“Evet sendin “ dedi Rilla. “ Tekrar ana dönüp baktığında çok komikti. Ben orada Pat Redding ile çıkıyordum ama Shane Tennant’a aşıktım ve çok mutsuzdum. Sonra sen geldin ve bana güzelsin dedin ve ben güzel oldum. Ve bütün erkekler benimle çıkmak istedi. Ve ben Shane ile evlendim.
“Çok güzel “dedi Durant ve mutlu şekilde gülümsedi. “Ya şimdi ne yapıyorsun?”
“Bu zor tarafı “ dedi Rilla. “Sormamalıydın.
“Shane ve ben evlendik fakat fazla uzun sürmedi, ilk zamanlar çok mutluydum. Bir bankanın batması ile Tennantlar bütün paralarını kaybettiler. Ve benim ailemde o zamanlar parasını Tennant Bankası’nda saklıyordu, ve bizim paramızda uçtu. Sonra Shane bir koro kızına aşık oldu. Boşandım, elbette. Son üç yıldır kızlar okulunda öğretmenlik yapıyorum.
“Bu çok kötü” dedi Durant. “Fakat belkide bu sevmediğin diğer çocukla evlenmekten daha iyidir.”
“ Belki” dedi Rilla. “Hiç bir zaman anlatamassın. Aşk geçici… Patrick Redding babasının bakkalını aldı ve kasabanın en şirin kızıyla evlendi. Üç çocukları var ve çok mutlular. Çok hırslandı ve bir bakkallar zincirine sahip oldu. Şimdi kasabanın en zengin ve saygın adamı. ”
Thyra Samter Winslow
From the time she was thirteen Rilla Mabry had been ashamed of her appearance. It was then that she started growing taller than the other girls. She was also awkward as well as tall and she was too thin.
By the time she was twenty she was fully convinced that her appearance was really something terrible . All of the other girls seemed little and cute and attractive. No matter what Rilla wore it seemed wrong. She was much too tall to wear tailored clothes. And thin dresses hung around her loosely.
All of the girls and boys in the group liked Rilla. She was a fine girl – if you could forget the way she looked. Even her hair was wrong-rather stringy- but she had a pleasant and attractive face.
In spite of her looks Rilla had a boy friend. He was Patrick Redding and his father kept a grocery store. Pat wasn’t any great price –but then you couldn’t expect Rilla, with her looks to do any better. People feel that Rilla ought to be satisfied. Pat was a nice looking boy, and he shouldn’t be considered unimportant.
Rilla didn’t consider Pat unimportant. She was grateful to him for being nice to her. She was as pleasant and as friendly as she could be. As a matter of fact she liked Patrick a lot. He was fun to be with. She would have been perfectly satisfied except for the fact that she was in love with Shane Tennant. All of which did her little good – for Shane was the price of the town. Shane’s father was a banker – and rich.
His mother was the social leader of the town. Shane was well much taller than Rilla- and handsome besides.
Pat went into the grocery business with her father. Shane went into the bank. That’s the way sons do in small towns unless they have definite ideals about law or one of the other professions. Rilla didn’t do anything. Her parents have just enough money so she didn’t have to work. She went to parties with Patrick- and admired for Shane from a distance. The towns people felt that she would marry with Pat, that he’d take over his father’s grocery store, and that they’d settle down.
That might have happened if it hadn’t been for Leslie Durant. Leslie Durant was - and still is-a well known magazine illustrator. And he came to Morrisville to visit an aunt. And he was taken an anywhere to all of the parties , of course. He was the social lion of the season. He stayed in town only for few days – but that was long enough for a lot to happen.
He saw Rilla Mabry. Rilla was standing near the door and she was looking at Shane Tennant. She never knew her face how much showed what she was thinking about. No one else noticed- but Durant being knew, understood the situation. He saw Rilla standing not quite straight because she didn’t feel quite as tall that way, in a badly fitted dress and her hair not quite smooth- and he saw Shane, perfectly dressed, self confident, good looking. And then Pat came to ask Rilla for the dance.
On the second day of his visit Durant made his remarkable statement. He told anyone who would listen
to him that Rilla Mabry was by far the best looking girl in town. One of the best looking girl he’d ever seen.
Rilla never had a compliment about her looks before. She had always been shy, self conscious, and often unhappy about her appearance. And now the first authority in beauty who had ever been in town claimed that she was the price.
When Durant, himself told her what he thought of her she was filled with confusion. She managed finally to thank him. And later, very shyly , she went up to him.
“I do wish that you would tell me how can look better,“ she said.
“That’s not really my particular kind of work, “ he told her, “ but may be if we get together …..”
They got together the next morning. Durant came to Rilla’s house. And with Rilla’s mother acting as helper, they did things to Rilla and to Rilla’s clothes. Durant made her stand up straight . and he rearranged her hair. And he told her what was wrong with the clothes she wore.
That night there was a dance for Durant- his last evening in town. And, as he had thought when he started things, Rilla was, for the first time in her life, the center of attention. Toward the end of the evening Durant had the satisfaction of seeing Shane Tennant dancing very attentively with Rilla, Shane Tenant whom Rilla had looked at with longing eyes – and who had paid any attention to her.
Durant went back to his home and his work in New York and forgot about the whole thing. Years passed. And then, just the other day, this happened:
Durant was lunching alone at a restaurant when an attractive, tall woman, past her first youth, came up to him.
“ You don’t remember me ?” she said.
Durant didn’t remember her.
“ I am Rilla tenant – I was Rilla Mabry when you knew me. You came to my home town and – and rather made my life over. Remember now ?”
“Of course I do “ said Durant. “ I remember very well. It was my one attempt at changing the destiny of another person. “
“You did a wonderful job.“ said Rilla. There was a strange note in her voice which he didn’t understand.
“You married the boy you were in love with. I see. His name was Tannent wasn’t it ?”
“Why, yes” said Rilla. “ But how did you remember the name ? And how did you know I was in love with him?”
“I am good at remembering names. And I saw you looking at him. Simplicity itself! And to think that I was the cause!
“Yes you were” said Rilla.“ It was very funny when you look back on it. There I was going with Patrick Redding, and in love with Shane, and terribly unhappy and awkward. And you came down and said I was a beauty- so automatically I became a beauty. And the boys all wanted to go out with me. And I married Shane.”
“Wonderful “ said Durant. And he smiled happily. “ How are you getting along , now ? “
“That is the difficult part. “ said Rilla. “ You shouldn’t have asked. “
“Shane and I got married. And it didn’t get along very well though I was awfully happy in the beginning. The Tennant lost all of their money in a bank failure- and my family had its money in the Tennant bank by that time, so our money went, too. Then Shane fell in love with a chorus girl. I got a divorce of course. I’ve been teaching in a girls’ school for the past three years. “
“ That’s too bad!” said Durant. “ But maybe that was better than marrying that other boy whom you didn’t love.”
“ May be,” said Rilla. “You can never tell. Love goes … Patrick Redding took his father’s grocery store and married the cutest girl in town. They have three children and are very happy. And, oh , yes he became quite ambitious and started a chain of grocery store. Now he is the richest and most important man in town”
Türkçesi
Kasabadaki En Güzel Kız
Thyra Samter Winslow
On üç yaşından beri Rilla Mabry görünüşünden utanıyordu. Bu yaştan sonra diğer kızlardan daha uzun olmaya başladı. Aynı zamanda beceriksiz, çok ince ve oldukça uzundu.
Yirmi yaşına geldiğinde görünüşünün korkunç olduğuna tamamen ikna olmuştu. Diğer kızların hepsi kısa, sevimli ve çekiciydi. Rilla ne giyse, kötü görünüyordu. Çok uzun olduğundan hazır elbiseler tam anlamıyla üzerinde asılı şekilde duruyordu.
Gruptaki bütün kızlar ve erkekler Rilla’yı seviyordu. İyi bir kızdı,eğer görünüşüne kulak asmazsanız. Çok ince olduğu için saçı bile kötü görünüyordu, fakat çok hoş ve çekici bir yüzü vardı.
Görünüşüne rağmen Rilla’nın bir erkek arkadaşı vardı. O Patrick Redding’ti ve babasının bir bakkalı vardı. Pat fazla etmezdi, fakat bakışlarıyla Rilla’dan da fazla birşey bekleyemezdiniz. İnsanlar Rilla’nın tatmin olması gerektiğini düşünürlerdi. Pat iyi görünüşlü bir çocuktu ve önemsiz olduğu düşünülmemeliydi.
Rilla Pat’in önemsiz olduğunu düşünmüyordu. Kendisine iyi davrandığı için o da ona karşı saygılıydı. Elinden geldiğince ona hoş ve arkadaşça davranıyordu. Aslında Pat’i çok seviyordu. Onunla birlikte olmak eğlenceliydi. Shane Tannent’a aşık olmasaydı çok memnun olabilirdi. Bunun faydası yoktu zira Shane kasabanın gözdesiydi. Shane’in babası bankacıydı ve zengindi.
Annesi kasabanın sosyal lideriydi. Buna ilaveten Shane Rilla’dan daha uzun ve üstelik yakışıklıydı da.
Pat babasıyla beraber bakkal işine girdi. Shane bankaya girdi. Eğer Hukuk veya diğer meslekler hakkında idealleri yoksa erkek çocukların kasabada baş vurduğu yol buydu. Rilla birşey yapmadı. Onun anne ve babasının yeterince parası vardı ve o çalışmak zorunda değildi. Patrick’le beraber partilere gitti ve Shane’e uzaktan hayranlık duydu. Kasaba halkı onun Pat ile evleneceğini, babasının bakkalını devralacağını ve kasabaya yerleşeceklerini zannediyordu.
Eğer Leslie Durant olmasaydı bu beklentiler gerçekleşebilirdi. Leslie Durant geçmişte ve halen tanınmış birgazete ressamıydı. Halasını ziyaret için Morisville’ye geldi ve tabiki partilerin olduğu her yere ***ürüldü. Sezonun en sosyal insanıydı. Kasabada yalnızca bir kaç gün kalmasına rağmen bu süre birçok şeyin gerçekleşmesi için yeterliydi
Rilla Mabry’i gördü. Rilla kapının yanında duruyor ve Shane Tennant’a bakıyordu. Ne düşündüğünü yüzünün ne kadar gösterdiğini hiçbir zaman bilmiyordu. Daha önce hiçkimse bunu farketmemişti, ama yeni olduğu için Durant durumu anlamıştı. Üzerinde kötü duran bir elbise ve düzgün olmayan saçlarıyla uzun görünmemek için eğik duran Rilla’yı gördü. Sonra Shane’igördü, mükemmel giyinmiş, kendine güvenir ve yakışıklı. Ve sonra Pat Rilla’ya dans teklif etmek için yanına geldi.
Ziyaretinin ikinci gününde Durant dikkat çekici sözlerini söyledi. Onu dinleyen herkese Rilla’nın kasabada
gördüğü en güzel kız olduğunu söyledi. Hayatında gördüğü en güzel kızlardan biri diye söyledi.
Rilla daha önce bakışları hakkında hiç iltifat almamıştı. Her zaman utangaç, kendi halinde ve genellikle görünüşünden mutsuzdu. Ve şimdi güzellik konusunda ilk otorite olan ve kasabaya ilk defa gelen birisi onun kasabanın gözdesi olduğunu söylüyordu.
Durant onun hakkında ne düşündüğünü anlattığında kafası karıştı. Sonunda teşekkür etmeyi başarabildi. Ve daha sonra utangaç bir şekilde ona gitti.
“Bana nasıl daha güzel görünebileceğimi anlatabileceğinizi umuyorum” dedi.
“Bu gerçekten benim uzmanlık alanım değil” dedi ona “ Fakat belki beraber olabilirsek…”
Ertesi sabah buluştular.
Durant Rilla’ın evine geldi. Rilla’nın annesinin yardımı ile Rilla ve elbiseleri üzerinde düzeltmeler yaptılar. Durant ona dik durmasını gösterdi. Ve saçlarını tekrar düzenledi. Ve giydiği elbiselerde neyin hatalı olduğunu anlattı.
O gece Durrant için dans vardı.Kasabadaki son gecesiydi. Ve Durant düşündüklerini yapmaya başlarken Rilla hayatında ilk defa ilgi odağıydı. Gecenin sonlarına doğru Durant, Rilla’nın özlemle baktığı ve ona dikkat bile etmeyen Shane Tannent’ın Rilla ile nazikçe dans edişini görmenin mutluluğunu yaşıyordu.
Durant Newyork’a evine ve işine geri döndü ve herşeyi unuttu. Yıllar geçti. Ve evvelsigün bu gerçekleşti:
Durant bir restoranda tek başına öğle yemeği yerken uzun boylu, çekici ve orta yaşlı bir hanım ona doğru gelip durdu. “Beni hatırlamıyorsun değil mi?”dedi. Durant onu hatırlamamıştı.
“Ben rilla Tannent. Siz beni tanıdığınız zaman ben Rilla Mabry idim. Sen benim kasabama geldin ve hayatımı değiştirdin. Şimdi hatırladın mı? “
“Elbette hatırladım.” dedi Durant. “Çok iyi hatırlıyorum .Bu başka birinin hayatını değiştirmek için gösterdiğim bir çabaydı.”
“Çok iyi bir iş yaptın”dedi Rilla. Sesinde onun hiç anlamadığı bir ton vardı.
“Anladım, aşık olduğun çocukla evlendin. Adı Tennant’tı değil mi? “
“ Evet “ dedi Rilla “Fakat onun adını nasıl hatırlıyorsunuz? Ve benim ona aşık olduğumu nasıl anladınız?
“İsimleri hatırlamakta çok iyiyimdir. Ve seni ona bakarken gördüm. Çok kolaydı. Benim sebep olduğumu niye düşündün?
“Evet sendin “ dedi Rilla. “ Tekrar ana dönüp baktığında çok komikti. Ben orada Pat Redding ile çıkıyordum ama Shane Tennant’a aşıktım ve çok mutsuzdum. Sonra sen geldin ve bana güzelsin dedin ve ben güzel oldum. Ve bütün erkekler benimle çıkmak istedi. Ve ben Shane ile evlendim.
“Çok güzel “dedi Durant ve mutlu şekilde gülümsedi. “Ya şimdi ne yapıyorsun?”
“Bu zor tarafı “ dedi Rilla. “Sormamalıydın.
“Shane ve ben evlendik fakat fazla uzun sürmedi, ilk zamanlar çok mutluydum. Bir bankanın batması ile Tennantlar bütün paralarını kaybettiler. Ve benim ailemde o zamanlar parasını Tennant Bankası’nda saklıyordu, ve bizim paramızda uçtu. Sonra Shane bir koro kızına aşık oldu. Boşandım, elbette. Son üç yıldır kızlar okulunda öğretmenlik yapıyorum.
“Bu çok kötü” dedi Durant. “Fakat belkide bu sevmediğin diğer çocukla evlenmekten daha iyidir.”
“ Belki” dedi Rilla. “Hiç bir zaman anlatamassın. Aşk geçici… Patrick Redding babasının bakkalını aldı ve kasabanın en şirin kızıyla evlendi. Üç çocukları var ve çok mutlular. Çok hırslandı ve bir bakkallar zincirine sahip oldu. Şimdi kasabanın en zengin ve saygın adamı. ”
2
SWALLOW AND SPARROW
Swallow and sparrow became close friends. They started walking around in together. Other swallows said nothing at the beginning about this circumstance. However, the things changed when the swallow started bringing the sparrow to its nest. Nest of the swallow was under the eaves of an empty wooden house and there were many nests of swallow next to it. Going there from and thereto made swallows disturbed.
Swallows held a meeting and they appointed a spokesman. This spokesman told about this circumstance with it in a suitable time and said it not to bring this sparrow to its nest.
Although the swallow showed some obstinacy, it finally was obliged to obey by this requirement.
One night the sparrow suddenly wakened while it was sleeping. Tree on which it built up its nest among its branches was swinging. It flied away and had a look-see round the environment. Thereupon, it recognised that it was an earthquake.
Its close friend, the swallow, came to its mind. It arrived at its nest and it weakened its close friend. It said the swallow to weaken other swallows and the wooden house may be fallen onto the ground. The swallow fulfilled what it said. Once the last swallow flied away there, the wooden house was fallen onto the ground. Later, swallows set up new nests under eaves of another house and they did make no rejection for the sparrow to go from and to the nest of the swallow for the reason that they were owed their life to it.
KIRLANGIÇ İLE SERÇE
Kırlangıç ile serçe dost olmuşlar. Birlikte gezip dolaşmaya başlamışlar. Diğer kırlangıçlar önceleri bu duruma ses çıkarmamışlar. Fakat kırlangıç serçeyi yuvasına getirmeye başlayınca işler değişmiş. Kırlangıcın yuvası ahşap, boş bir evin saçak altındaymış ve burada pek çok kırlangıç yuvası varmış. Serçenin gelip gitmesi, kırlangıçları rahatsız etmiş.
Kırlangıçlar toplanıp bir sözcü seçmişler. Sözcü uygun bir zamanda kırlangıca konuyu açmış ve serçeyi yuvasına getirmemesini söylemiş.
Kırlangıç biraz direttiyse de sonunda genel isteğe boyun eğmek zorunda kalmış. Bir gece serçe yuvasında uyurken aniden uyanmış. Dalları arasına yuva kurduğu ağaç sallanıyormuş. Uçup çevreyi şöyle bir kolaçan etmiş. O zaman bunun bir yer sarsıntısı olduğunu anlamış.
Aklına dostu kırlangıç gelmiş. Kırlangıcın yuvasına gitmiş, onu uyandırmış. Kırlangıca diğer kırlangıçları uyandırmasını, ahşap evin sarsıntıdan yıkılabileceğini söylemiş. Kırlangıç söyleneni yapmış. Son kırlangıç da kaçınca ahşap ev yıkılmış. Daha sonra kırlangıçlar başka bir evin saçak altına yeni yuvalar yapmışlar ve yaşamlarını borçlu oldukları dost serçenin kırlangıcın yuvasına gelip gitmesine karşı çıkmamışlar.
Swallow and sparrow became close friends. They started walking around in together. Other swallows said nothing at the beginning about this circumstance. However, the things changed when the swallow started bringing the sparrow to its nest. Nest of the swallow was under the eaves of an empty wooden house and there were many nests of swallow next to it. Going there from and thereto made swallows disturbed.
Swallows held a meeting and they appointed a spokesman. This spokesman told about this circumstance with it in a suitable time and said it not to bring this sparrow to its nest.
Although the swallow showed some obstinacy, it finally was obliged to obey by this requirement.
One night the sparrow suddenly wakened while it was sleeping. Tree on which it built up its nest among its branches was swinging. It flied away and had a look-see round the environment. Thereupon, it recognised that it was an earthquake.
Its close friend, the swallow, came to its mind. It arrived at its nest and it weakened its close friend. It said the swallow to weaken other swallows and the wooden house may be fallen onto the ground. The swallow fulfilled what it said. Once the last swallow flied away there, the wooden house was fallen onto the ground. Later, swallows set up new nests under eaves of another house and they did make no rejection for the sparrow to go from and to the nest of the swallow for the reason that they were owed their life to it.
KIRLANGIÇ İLE SERÇE
Kırlangıç ile serçe dost olmuşlar. Birlikte gezip dolaşmaya başlamışlar. Diğer kırlangıçlar önceleri bu duruma ses çıkarmamışlar. Fakat kırlangıç serçeyi yuvasına getirmeye başlayınca işler değişmiş. Kırlangıcın yuvası ahşap, boş bir evin saçak altındaymış ve burada pek çok kırlangıç yuvası varmış. Serçenin gelip gitmesi, kırlangıçları rahatsız etmiş.
Kırlangıçlar toplanıp bir sözcü seçmişler. Sözcü uygun bir zamanda kırlangıca konuyu açmış ve serçeyi yuvasına getirmemesini söylemiş.
Kırlangıç biraz direttiyse de sonunda genel isteğe boyun eğmek zorunda kalmış. Bir gece serçe yuvasında uyurken aniden uyanmış. Dalları arasına yuva kurduğu ağaç sallanıyormuş. Uçup çevreyi şöyle bir kolaçan etmiş. O zaman bunun bir yer sarsıntısı olduğunu anlamış.
Aklına dostu kırlangıç gelmiş. Kırlangıcın yuvasına gitmiş, onu uyandırmış. Kırlangıca diğer kırlangıçları uyandırmasını, ahşap evin sarsıntıdan yıkılabileceğini söylemiş. Kırlangıç söyleneni yapmış. Son kırlangıç da kaçınca ahşap ev yıkılmış. Daha sonra kırlangıçlar başka bir evin saçak altına yeni yuvalar yapmışlar ve yaşamlarını borçlu oldukları dost serçenin kırlangıcın yuvasına gelip gitmesine karşı çıkmamışlar.
3
POOR AHMET
Ahmet’s mother and father were poor. They were living in a small house with only one room. Since his father’s lungs were ill, he compulsorily retired. Ahmet finished primary school in difficulty by selling pretzel out of school time. Later by the help of his neighbour he started to work in a restaurant to do the washing up. Ahmet had taken the first step to realize his dreams. He had met the wonderful meals which he formerly used to see behind the restaurant windows. Now he had full three courses a day. He had kept Uncle Veli, who was cooking in the restaurant, observing. He would learn cooking from him and he would be a cook himself, too but Ahmet would work not in somebody else’s restaurant but in his own one.
Ahmet opened a restaurant in the city centre after he had done his military service. Because his meals were very delicious, the restaurant was full of customers. He was earning well. Sometimes poor people used to come to the restaurant and eat free meal.
The waiters working in the restaurant and the customers couldn’t find any sense of Ahmet’s going and leaving two plates of meals to an empty table during lunch times. How would they know that they were Ahmet’s present to his mother and father, whom the poverty had finished years ago? They also wouldn’t be able to hear that while putting the plates on the table Ahmet was murmuring “you aren’t going stay hungry any more from now on mummy and daddy. Have your meals and get yourself very full.”
FAKİR AHMET
Annesi, babası fakirdi Ahmet’in. Tek göz odalı bir gecekonduda oturuyorlardı. Babasının ciğerleri hasta olduğundan zorunlu emekliye ayrılmıştı. Ahmet okul olmadığı zamanlar simit satarak zorlukla ilkokulu bitirdi. Daha sonra komşusunun yardımıyla bir lokantaya bulaşıkçı olarak girdi. Ahmet hayalini gerçekleştirmek için ilk adımını atmıştı. Eskiden lokantaların camları arkasında gördüğü o güzelim yemeklere kavuşmuştu. Artık günde üç öğün karnı doyuyordu. Lokantada yemek pişiren Veli dayıyı göz hapsine almıştı. Ondan yemek yapmayı öğrenecek ve kendi de bir aşçı olacaktı ama Ahmet başkasının lokantasında değil kendi lokantasında görevini yerine getirecekti.
Ahmet askerden geldikten sonra şehrin mevki yerinde lokanta açtı. Yaptığı yemekler çok lezzetli olduğu için lokanta müşterilerle dolup taşıyordu. Kazancı yerindeydi. Ara sıra muhtaç insanlar lokantaya gelirdi ve bedava yemek yerlerdi.
Lokantada çalışan garsonlar ve müşteriler Ahmet’in öğle vakitleri boş bir masaya giderek masanın üstüne iki tabak yemek bırakmasına bir anlam veremezlerdi. Onlar ne bileceklerdi yıllar önce sefaletin bitirdiği anne ve babasına Ahmet’in armağanını. Hem onlar duyamazlardı ki, tabakları masanın üstüne bırakırken Ahmet’in “ Bundan sonra aç kalmayacaksınız anneciğim ve babacığım. Alın yemeklerinizi karnınızı bir güzel doyurun “ diye mırıldandığını.
Ahmet’s mother and father were poor. They were living in a small house with only one room. Since his father’s lungs were ill, he compulsorily retired. Ahmet finished primary school in difficulty by selling pretzel out of school time. Later by the help of his neighbour he started to work in a restaurant to do the washing up. Ahmet had taken the first step to realize his dreams. He had met the wonderful meals which he formerly used to see behind the restaurant windows. Now he had full three courses a day. He had kept Uncle Veli, who was cooking in the restaurant, observing. He would learn cooking from him and he would be a cook himself, too but Ahmet would work not in somebody else’s restaurant but in his own one.
Ahmet opened a restaurant in the city centre after he had done his military service. Because his meals were very delicious, the restaurant was full of customers. He was earning well. Sometimes poor people used to come to the restaurant and eat free meal.
The waiters working in the restaurant and the customers couldn’t find any sense of Ahmet’s going and leaving two plates of meals to an empty table during lunch times. How would they know that they were Ahmet’s present to his mother and father, whom the poverty had finished years ago? They also wouldn’t be able to hear that while putting the plates on the table Ahmet was murmuring “you aren’t going stay hungry any more from now on mummy and daddy. Have your meals and get yourself very full.”
FAKİR AHMET
Annesi, babası fakirdi Ahmet’in. Tek göz odalı bir gecekonduda oturuyorlardı. Babasının ciğerleri hasta olduğundan zorunlu emekliye ayrılmıştı. Ahmet okul olmadığı zamanlar simit satarak zorlukla ilkokulu bitirdi. Daha sonra komşusunun yardımıyla bir lokantaya bulaşıkçı olarak girdi. Ahmet hayalini gerçekleştirmek için ilk adımını atmıştı. Eskiden lokantaların camları arkasında gördüğü o güzelim yemeklere kavuşmuştu. Artık günde üç öğün karnı doyuyordu. Lokantada yemek pişiren Veli dayıyı göz hapsine almıştı. Ondan yemek yapmayı öğrenecek ve kendi de bir aşçı olacaktı ama Ahmet başkasının lokantasında değil kendi lokantasında görevini yerine getirecekti.
Ahmet askerden geldikten sonra şehrin mevki yerinde lokanta açtı. Yaptığı yemekler çok lezzetli olduğu için lokanta müşterilerle dolup taşıyordu. Kazancı yerindeydi. Ara sıra muhtaç insanlar lokantaya gelirdi ve bedava yemek yerlerdi.
Lokantada çalışan garsonlar ve müşteriler Ahmet’in öğle vakitleri boş bir masaya giderek masanın üstüne iki tabak yemek bırakmasına bir anlam veremezlerdi. Onlar ne bileceklerdi yıllar önce sefaletin bitirdiği anne ve babasına Ahmet’in armağanını. Hem onlar duyamazlardı ki, tabakları masanın üstüne bırakırken Ahmet’in “ Bundan sonra aç kalmayacaksınız anneciğim ve babacığım. Alın yemeklerinizi karnınızı bir güzel doyurun “ diye mırıldandığını.
4
RABBIT
There was a rabbit imagining itself like a lion. One day this rabbit convened all rabbits in the vicinity on a high hill and said them that it would frighten wolf, jackal, fox in the case they would pass through the rough path in the downstairs. Rabbits listened to it with no movement.
Ten minutes later, a wolf was passing through this path and it was suddenly surprised to see a rabbit shouting and running toward itself, and this circumstance caused it to frighten, and it urgently run away and disappeared there.
TAVŞAN
Tavşanın biri kendini aslan zannedermiş. Bir gün bu tavşan civardaki tavşanları yüksekçe bir tepeye toplayıp aşağıdaki patika yoldan kurt, çakal, tilki geçmesi halinde korkutup kaçıracağını söylemiş. Tavşanlar, onu sakin şekilde dinlemişler.
On dakika sonra bir kurt geçiyormuş ki, bir de ne görsün, bağırıp çağırarak üstüne doludizgin gelen tavşanı görünce ürkmüş ve son sürat oradan kaçmış.
There was a rabbit imagining itself like a lion. One day this rabbit convened all rabbits in the vicinity on a high hill and said them that it would frighten wolf, jackal, fox in the case they would pass through the rough path in the downstairs. Rabbits listened to it with no movement.
Ten minutes later, a wolf was passing through this path and it was suddenly surprised to see a rabbit shouting and running toward itself, and this circumstance caused it to frighten, and it urgently run away and disappeared there.
TAVŞAN
Tavşanın biri kendini aslan zannedermiş. Bir gün bu tavşan civardaki tavşanları yüksekçe bir tepeye toplayıp aşağıdaki patika yoldan kurt, çakal, tilki geçmesi halinde korkutup kaçıracağını söylemiş. Tavşanlar, onu sakin şekilde dinlemişler.
On dakika sonra bir kurt geçiyormuş ki, bir de ne görsün, bağırıp çağırarak üstüne doludizgin gelen tavşanı görünce ürkmüş ve son sürat oradan kaçmış.
5
FOX
There was a fox hanging wings on it and stealing hens from poultry-houses upper sides of which were uncovered. Once poultry-house owner recognised this circumstance, they covered upper-sides of them.
A fox never likes being hungry and remaining with no remedy. It learnt soil digging work from one mole and started entering into poultry-houses through underground. Poultry-house owners thought that mole was stealing the hens and always hoped to catch a mole.
TİLKİ
Tilkinin biri kanat takıp üstü açık kümeslerden tavuk çalarmış. Kümes sahipleri durumu fark edince kümeslerin üstünü kapatmışlar.
Tilki açlığı ve çaresizliği hiç sevmezmiş. Bir köstebekten toprak kazma işini öğrenip, yeraltından kümeslere girmeye başlamış. Kümes sahipleri tavukları çalanın köstebek olduğunu sanıp, hep bir köstebek yakalamayı ummuşlar.
There was a fox hanging wings on it and stealing hens from poultry-houses upper sides of which were uncovered. Once poultry-house owner recognised this circumstance, they covered upper-sides of them.
A fox never likes being hungry and remaining with no remedy. It learnt soil digging work from one mole and started entering into poultry-houses through underground. Poultry-house owners thought that mole was stealing the hens and always hoped to catch a mole.
TİLKİ
Tilkinin biri kanat takıp üstü açık kümeslerden tavuk çalarmış. Kümes sahipleri durumu fark edince kümeslerin üstünü kapatmışlar.
Tilki açlığı ve çaresizliği hiç sevmezmiş. Bir köstebekten toprak kazma işini öğrenip, yeraltından kümeslere girmeye başlamış. Kümes sahipleri tavukları çalanın köstebek olduğunu sanıp, hep bir köstebek yakalamayı ummuşlar.
6
JACKAL
One of the jackals found a rifle while it was walking in the jungle. It recognised there
were two cartridge in the rifle, and it immediately started robberies. Animals in
the jungle, properties of which were stolen and were under threat convened and
they arrived before lion.
The lion was informed about the circumstance and this made it very angry and thereafter, it followed the jackal around.
The lion seeing the jackal to walk some ahead has roared. The jackal
pointed its gun at it when it saw that the lion was approaching, and immediately before opening fire, the lion frightened and started running away. Thereupon, the jackal run after the lion, too. Just then, a river appeared in front of them. Both of them swam and crossed the river.The lion run a while and then suddenly stopped running. The jackal stopped as well. The lion turned back and walked over the jackal.
The jackal realized that wet rifle did not open fire and thrown the rifle out and it crossed back the river. The lion followed the jackal.The lion chased the jackal for a long time in the jungle, and it hit a fiston it as soon as caught it. The jackal escaped with great difficulty its life from the lion. From then, no body has seen it in the surrounding.
ÇAKAL
Çakalın biri ormanda gezerken bir tüfek bulmuş. Bakmış tüfekte iki fişek var, hemen soygunlara başlamış. Malı çalınan, tehdit edilen orman hayvanları toplanıp aslanın huzuruna çıkmışlar. Durumu öğrenen aslan çok kızmış, çakalın peşine düşmüş.
Çakalı ilerde giderken gören aslan kükremiş. Çakal aslanın geldiğini görünce tüfeğini doğrultmuş, tam ateş edecekken aslan korkmuş, kaçmaya başlamış. Çakal da aslanı kovalamış. Derken, önlerine bir ırmak çıkmış. Ikisi de yüzerek karşıya geçmiş. Aslan biraz daha koşmuş, sonra aniden duruvermiş. Çakal da durmuş. Aslan geri dönüp çakalın üstüne yürümüş.
Çakal ıslanan tüfeğin ateş etmediğini görünce tüfeği atıp ırmaktan karşıya geçmiş. Aslan da peşinden gelmiş. Aslan çakalı ormanda uzun süre kovalamış, yetiştiği yerde vurmuş. Çakal güçbela canını kurtarmış. Bir daha onu oralarda gören olmamış.
7
THE OCTOPUS
Our dear world; which is turning around silently somewhere in the universe, which is full of mysteries, secrets and a lot of unknown. The living creatures, which you have allowed to live on you, survive and take shelter for ten thousands of years, existing maybe only on you with everything of them. The idealists with their genuine talent of thought, with their power of imagination; who are possible to appear always and everywhere with their stubbornness and by leaving the normality of the life, which they have to live with pleasure, desire; and by getting a little over the normality to know an unknown, to help the solutions of problems and assimilating some kinds of efforts, searches for the benefit of that normalitists who they left behind.
Although a young octopus travelled a lot of places on the blue sea, the things he saw weren’t strange to him; he was indifferent to the things he saw as if he had seen them before and the motivating passion occurring in his thought, made him decide to reach the source, the spring of the river when he first realized it, which was flowing into the sea.
The young octopus started to move forward slowly. He could always have the chance to watch closely the trees, the grass, the flowers, the birds and the large and small living creatures by the river because he was taking pains to swim on the surface. As the days passed one after the other, the broadness of the river started to become narrow, the water started to flow a little more wildly and the slope started to increase. Since the young octopus was swimming towards the stream, he realized that he started to be some more compelled every passing day. If he didn’t suffer the difficulty and leave himself, he would be able to return to the sea. However, this was a matter that he wouldn’t be able to do. Now that he was an idealist and he had come till here for the sake of an idea, returning back could never be possible.
When the young octopus arrived at the side of the snowy mountain, which was difficult to see from faraway, a waterfall; whose water was falling from quite high, appeared. He had to cross this waterfall and go on his way, but how? A few attempts he made showed that it was impossible for now. Anyway he was tired. He had come till here without stopping, and by exerting himself to the utmost for days. He thought “I should relax for a while, gain my energy; when I believe that I can cross this waterfall, I will come and cross it and go on my way. I will take one of the paths I saw yesterday while I was coming, I will look for a place where I will be able to pass my days in peace. Let the waterfall wait for now.”
The young octopus returned back and took one of the paths. He reached a lake in the end by saying this or that way. The young octopus’ life in the lake lasted quite long. Actually time wasn’t very important for an idealist. Let the time pass. What was important was to be able to use the time skillfully. You would always improve and show progress in point of thought. You already had this idealism from birth. The conditions would force you to this whether you wanted or didn’t. When you started to support an idea, namely when you became an idealist, you would think carefully of your past and you would realize and be surprised that even how the unhappy, pessimistic, desperate days, which you don’t want to remember now, had educated you, and had made you experienced.
Several years passed and the young octopus had grown up and had become a mature octopus by the passing years. He always had good relationships with the living creatures in and around the lake; he had had quite a lot of accumulation of knowledge by adding his observations on the things they told. Everything was very well; perhaps it would be much better if the peole hadn’t pitched a camp near the lake. As soon as the octopus saw the people, he had listened to his common sense saying “be careful”, he had withdrawn to his cave at the bottom of the lake. He was passing his days in his cave; he was sometimes touring at the depth of the lake. On some days he saw a few boats on the lake but he couldn’t do anything more than watching the people’s in the boats rowing from the depth of the lake while swimming.
One day, while a boat was going near to the middle of the lake, it suddenly got dark. A heavy rain started. The wind blowing gradually harder was building big waves on the lake. The efforts of the people on the boat who were trying to escape from the storm were useless. They weren’t able to prevent their boat from capsizing and sinking. The octopus had felt the storm in advanced; he had taken the risk to be seen by the people on the boat and he had come a few metres close to the boat. He had covered two people, who were flopping about when the boat sank, with his strong arms, had come to the surface to prevent them drowning and started to swim quickly towards the shore. After leaving the unconscious people to a safe place, the octopus withdrew to his cave in the depth of the lake.
On the following ten days after this event, the octopus, who couldn’t see any boats on the surface of the lake, came to the surface because he thought that the people might have gone and he looked at the shore, where the camp was, from far away. The first thing that called his attention was the huge, iron boats. The people had also built wooden sheds near the tents, where the camp was pitched. There were lots of people on the shore. He started to swim towards the branch, which let the superfluous water of the lake float into the river. He was planning to come out of the lake going without making the people realize. However, when he reached the exit, he realized with sadness that there were barbed wires around, which were preventing him going. He was afraid of making a mistake. He could pull the wires to pieces, throw away and go on his way. There were the possibilities of getting injured and being undersized. The waterfall on the river was already a big problem on his way. It wouldn’t be proper to be powerless after crossing the waterfall.
On the following days the surface of the lake suddenly got into action. The ships that the people made by putting together the pieces, which they brought till the lake shore by lorries, started to move constantly. The divers started dive from the ships and examine the bottom of the lake. The harpoons that were in the divers’ hands would direct to the octopus as soon as it was seen. There was a huge octopus with eight arms, each of whose length was nearly five metres, and the one who would kill this octopus would be rewarded. It was necessary to think now. This octopus, who was wanted to be killed, saved certainly two people’s lives in a stormy weather. They had seen the octopus before they fainted and they informed the others too, there was even a reward. It is necessary to consider this situation as a labyrinth without an exit.
The octopus had understood that it was impossible to live in the lake now. Although all his goodwill, the people wouldn’t let him search some more in this lake. It was also unnecessary to live more in this lake. The things he learnt were enough and more than enough. The octopus got out of his cave with rancor. He came with a terrible speed out to the water surface just opposite the ships being anchored in front of the camp. He was puffing up and up and was causing artificial waves on the lake as he was saying “you have been looking for me for days, here I ** and I’m not afraid of you”. He suddenly directed to his left. He entered the branch by pulling the barbed wires at the exit of the lake to pieces under the amazed looks of the people on the shore and he reached the river after a while. He came before the waterfall by withstanding easily to the river’s stream and he went up by holding his both arms out and by holding of the rocks there.
On the following days the octopus continued the intensive efforts to reach the source of the river. He was passing in difficulty through the gorges at the sides of the mountain where the source existed and he was moving forward step by step at the places where the depth didn’t let him swim. The rain falling on the sides of the mountains was turning into snow because of the weather’s getting gradually cold and trembling in the ice cold water under the snow was teaching him how difficult the life was in the mountains. When he started to think that it was impossible to go more forward, he found the source of the river. The source was coming out of rocks, it was coming out of a place like a cave and it was appearing on the earth.
The octopus summarized the topic: “Now that the source had been here. It comes out to the earth from that narrow place, it is fed by the rain and snow water, it goes down till the waterfall by gathering some of the little rivers’ water. After passing the waterfall, the water gathering a lot of branches from both sides gradually grows and it reaches the sea, where I was born, as a river and integrates with the sea. And the lake, where I lived for a long while, was nothing more than a drift of water, which let its superfluous water flow into the river by means of a branch.
On his way back, while coming closer to the waterfall, the octopus started to think. He wondered if the people would wait for him there. It was a fifty fifty possibility. Namely, they’d either wait or wouldn’t wait. It wouldn’t be definite. The octopus wasn’t absolutely frightened. Anyway, fear was the last think to be considered by an idealist in such a situation. There was no reason to be frightened. After the octopus evaluated the situation, considered what he would do after what might happen, he went down the waterfall. He went past the branch, which was connecting the lake to the river, by swimming bravely on the water.
The octopus reached the sea a few days later. He had set off years ago for the sake of an ideal when he was a young octopus; after years, he had turned back as a mature octopus. However, the ideal still wasn’t an ideal. An idealist should teach the others the things he learnt and should acquaint them too. As well as you couldn’t say you have enough knowledge for yourself so you wouldn’t need to learn more, you couldn’t also say you were more knowledgeable than the others; let the others not learn the things I knew. After relaxing for a while, the octopus wanted to start his attempts. He would teach the others the things he learnt and he would acquaint them too. Until there would be no other knowledge in his mind what he knew but the others didn’t…
Written by: Serdar YILDIRIM
Our dear world; which is turning around silently somewhere in the universe, which is full of mysteries, secrets and a lot of unknown. The living creatures, which you have allowed to live on you, survive and take shelter for ten thousands of years, existing maybe only on you with everything of them. The idealists with their genuine talent of thought, with their power of imagination; who are possible to appear always and everywhere with their stubbornness and by leaving the normality of the life, which they have to live with pleasure, desire; and by getting a little over the normality to know an unknown, to help the solutions of problems and assimilating some kinds of efforts, searches for the benefit of that normalitists who they left behind.
Although a young octopus travelled a lot of places on the blue sea, the things he saw weren’t strange to him; he was indifferent to the things he saw as if he had seen them before and the motivating passion occurring in his thought, made him decide to reach the source, the spring of the river when he first realized it, which was flowing into the sea.
The young octopus started to move forward slowly. He could always have the chance to watch closely the trees, the grass, the flowers, the birds and the large and small living creatures by the river because he was taking pains to swim on the surface. As the days passed one after the other, the broadness of the river started to become narrow, the water started to flow a little more wildly and the slope started to increase. Since the young octopus was swimming towards the stream, he realized that he started to be some more compelled every passing day. If he didn’t suffer the difficulty and leave himself, he would be able to return to the sea. However, this was a matter that he wouldn’t be able to do. Now that he was an idealist and he had come till here for the sake of an idea, returning back could never be possible.
When the young octopus arrived at the side of the snowy mountain, which was difficult to see from faraway, a waterfall; whose water was falling from quite high, appeared. He had to cross this waterfall and go on his way, but how? A few attempts he made showed that it was impossible for now. Anyway he was tired. He had come till here without stopping, and by exerting himself to the utmost for days. He thought “I should relax for a while, gain my energy; when I believe that I can cross this waterfall, I will come and cross it and go on my way. I will take one of the paths I saw yesterday while I was coming, I will look for a place where I will be able to pass my days in peace. Let the waterfall wait for now.”
The young octopus returned back and took one of the paths. He reached a lake in the end by saying this or that way. The young octopus’ life in the lake lasted quite long. Actually time wasn’t very important for an idealist. Let the time pass. What was important was to be able to use the time skillfully. You would always improve and show progress in point of thought. You already had this idealism from birth. The conditions would force you to this whether you wanted or didn’t. When you started to support an idea, namely when you became an idealist, you would think carefully of your past and you would realize and be surprised that even how the unhappy, pessimistic, desperate days, which you don’t want to remember now, had educated you, and had made you experienced.
Several years passed and the young octopus had grown up and had become a mature octopus by the passing years. He always had good relationships with the living creatures in and around the lake; he had had quite a lot of accumulation of knowledge by adding his observations on the things they told. Everything was very well; perhaps it would be much better if the peole hadn’t pitched a camp near the lake. As soon as the octopus saw the people, he had listened to his common sense saying “be careful”, he had withdrawn to his cave at the bottom of the lake. He was passing his days in his cave; he was sometimes touring at the depth of the lake. On some days he saw a few boats on the lake but he couldn’t do anything more than watching the people’s in the boats rowing from the depth of the lake while swimming.
One day, while a boat was going near to the middle of the lake, it suddenly got dark. A heavy rain started. The wind blowing gradually harder was building big waves on the lake. The efforts of the people on the boat who were trying to escape from the storm were useless. They weren’t able to prevent their boat from capsizing and sinking. The octopus had felt the storm in advanced; he had taken the risk to be seen by the people on the boat and he had come a few metres close to the boat. He had covered two people, who were flopping about when the boat sank, with his strong arms, had come to the surface to prevent them drowning and started to swim quickly towards the shore. After leaving the unconscious people to a safe place, the octopus withdrew to his cave in the depth of the lake.
On the following ten days after this event, the octopus, who couldn’t see any boats on the surface of the lake, came to the surface because he thought that the people might have gone and he looked at the shore, where the camp was, from far away. The first thing that called his attention was the huge, iron boats. The people had also built wooden sheds near the tents, where the camp was pitched. There were lots of people on the shore. He started to swim towards the branch, which let the superfluous water of the lake float into the river. He was planning to come out of the lake going without making the people realize. However, when he reached the exit, he realized with sadness that there were barbed wires around, which were preventing him going. He was afraid of making a mistake. He could pull the wires to pieces, throw away and go on his way. There were the possibilities of getting injured and being undersized. The waterfall on the river was already a big problem on his way. It wouldn’t be proper to be powerless after crossing the waterfall.
On the following days the surface of the lake suddenly got into action. The ships that the people made by putting together the pieces, which they brought till the lake shore by lorries, started to move constantly. The divers started dive from the ships and examine the bottom of the lake. The harpoons that were in the divers’ hands would direct to the octopus as soon as it was seen. There was a huge octopus with eight arms, each of whose length was nearly five metres, and the one who would kill this octopus would be rewarded. It was necessary to think now. This octopus, who was wanted to be killed, saved certainly two people’s lives in a stormy weather. They had seen the octopus before they fainted and they informed the others too, there was even a reward. It is necessary to consider this situation as a labyrinth without an exit.
The octopus had understood that it was impossible to live in the lake now. Although all his goodwill, the people wouldn’t let him search some more in this lake. It was also unnecessary to live more in this lake. The things he learnt were enough and more than enough. The octopus got out of his cave with rancor. He came with a terrible speed out to the water surface just opposite the ships being anchored in front of the camp. He was puffing up and up and was causing artificial waves on the lake as he was saying “you have been looking for me for days, here I ** and I’m not afraid of you”. He suddenly directed to his left. He entered the branch by pulling the barbed wires at the exit of the lake to pieces under the amazed looks of the people on the shore and he reached the river after a while. He came before the waterfall by withstanding easily to the river’s stream and he went up by holding his both arms out and by holding of the rocks there.
On the following days the octopus continued the intensive efforts to reach the source of the river. He was passing in difficulty through the gorges at the sides of the mountain where the source existed and he was moving forward step by step at the places where the depth didn’t let him swim. The rain falling on the sides of the mountains was turning into snow because of the weather’s getting gradually cold and trembling in the ice cold water under the snow was teaching him how difficult the life was in the mountains. When he started to think that it was impossible to go more forward, he found the source of the river. The source was coming out of rocks, it was coming out of a place like a cave and it was appearing on the earth.
The octopus summarized the topic: “Now that the source had been here. It comes out to the earth from that narrow place, it is fed by the rain and snow water, it goes down till the waterfall by gathering some of the little rivers’ water. After passing the waterfall, the water gathering a lot of branches from both sides gradually grows and it reaches the sea, where I was born, as a river and integrates with the sea. And the lake, where I lived for a long while, was nothing more than a drift of water, which let its superfluous water flow into the river by means of a branch.
On his way back, while coming closer to the waterfall, the octopus started to think. He wondered if the people would wait for him there. It was a fifty fifty possibility. Namely, they’d either wait or wouldn’t wait. It wouldn’t be definite. The octopus wasn’t absolutely frightened. Anyway, fear was the last think to be considered by an idealist in such a situation. There was no reason to be frightened. After the octopus evaluated the situation, considered what he would do after what might happen, he went down the waterfall. He went past the branch, which was connecting the lake to the river, by swimming bravely on the water.
The octopus reached the sea a few days later. He had set off years ago for the sake of an ideal when he was a young octopus; after years, he had turned back as a mature octopus. However, the ideal still wasn’t an ideal. An idealist should teach the others the things he learnt and should acquaint them too. As well as you couldn’t say you have enough knowledge for yourself so you wouldn’t need to learn more, you couldn’t also say you were more knowledgeable than the others; let the others not learn the things I knew. After relaxing for a while, the octopus wanted to start his attempts. He would teach the others the things he learnt and he would acquaint them too. Until there would be no other knowledge in his mind what he knew but the others didn’t…
Written by: Serdar YILDIRIM
AHTAPOT
Gizem dolu, sır dolu, pek çok bilinmezliklerle dolu kainatın bilmem nerelerinde sessizce dönüp durmakta olan sevgili dünyamız. Üzerinde yaşamalarına, hayat bulmalarına, barınmalarına olanak tanıdığın on binlerce yıldan beri her şeyi ile belki de sadece sende var olan canlı varlıklar. Özgün düşünme yetenekleriyle, hayal güçleriyle, inatçılıklarıyla her zaman, her yerde ortaya çıkabilen ve bir bilinmezi bilmek için, problemlerin çözümüne yardımcı olmak için şevkle, istekle; kendilerinin yaşamaları lazım gelen hayatın normalitesinden arınarak, normalitenin bir parça üstüne çıkarak ve o geride bıraktıkları normalitecilerin yararına bir takım çabalar, arayışlar içine giren idealistler.
Denizin engin maviliklerinde aylardır pek çok yeri gezip dolaşmasına karşın gördükleri ona hiç de yabancı gelmeyen, o gördüklerine daha önceden biliyormuşçasına ilgisiz ve bu denize sularını akıtan ırmağı ilk fark ettiğinde düşüncesinde oluşan tutkunun harekete geçirdiği, ırmağın çıkışına, kaynağına ulaşmaya karar verdirttiği bir genç ahtapot.
Genç ahtapot ırmakta ağır ağır ilerlemeye başladı. Daima yüzeyde bulunmaya özen gösterdiği için, ırmak kenarında bulunan ağaçları, otları, çiçekleri, kuşları ve küçüklü, büyüklü canlı yaratıkları yakından incelemek olanağını buluyordu. Günler birbiri ardına geçip gittikçe, ırmağın genişliği daralmaya, sular daha bir coşkun akmaya ve meyil artmaya başladı. Genç ahtapot, akıntıya karşı yüzdüğü için, her geçen gün biraz daha fazla zorlanmaya başladığını fark etti. Hani sıkıntıya katlanamayıp kendini bırakıverse hiç yorulmadan denize geri dönebilecekti. Fakat, bu onun yapamayacağı bir işti. Mademki bir idealistti ve bir idea uğruna buralara kadar gelmişti, kesinlikle geriye dönüş söz konusu olamazdı.
Genç ahtapot çok uzaklarda zorlukla fark edilen karlı dağın yamaçlarına ulaştığında önüne oldukça yüksekten suların döküldüğü bir çağlayan çıktı. Bu çağlayanı aşıp yoluna devam etmesi gerekirdi, ama nasıl? Yaptığı bir iki deneme bu işin şimdilik olanaksız olduğunu gösterdi. Zaten yorgundu.
Günlerdir dur durak bilmeden,gücünün sınırlarını sonuna kadar zorlayarak buralara kadar gelmişti. “ Bir zaman için dinlenmeli, gücümü toplamalı, bu çağlayanı aşmayı başarabileceğime inandığım an gelip çağlayanı geçer yoluma devam ederim, diye düşündü. Dün gelirken gördüğüm kollardan birine sapar, orada günlerimi sakin geçirebileceğim bir yer ararım. Çağlayan şimdilik bekleyedursun. “
Genç ahtapot geriye dönüp, ırmağın kollarından birine girdi.Yok şurası, yok burası derken,sonunda bir göle vardı. Genç ahtapotun göldeki sakin yaşantısı oldukça uzun sürdü. Gerçekte bir idealist için zamanın fazla bir önemi yoktu. Zaman bırak geçsindi. Önemli olan geçen zamanı ustaca değerlendirebilmekti. Devamlı olarak fikir bakımından bir büyüme, bir ilerleme içinde olacaktın. Bu idealistçilik zaten sende doğuştan vardı. Sen istemesen de şartlar seni buna zorlardı. Bir ideanın peşinden gitmeye başladığın yani sen bir idealist olduğun zaman, dikkatli bir şekilde geçmişini düşünürdün ve şimdi anımsamak istemediğin o mutsuz, o karamsar, o kederli günlerinin bile seni nasıl eğitmiş olduğunu, deneyim sahibi yaptığını fark eder de şaşar kalırdın.
Aradan yıllar geçmiş,geçen yıllarla birlikte genç ahtapot büyümüş,olgun bir ahtapot olmuştu.Gölde ve gölün çevresinde yaşayan canlı varlıklarla daima iyi ilişkiler kurmuş, onların anlattıklarına kendi gözlemlediklerini de ekleyerek epey bir bilgi birikimine sahip olmuştu. Her şey çok güzeldi, belki de çok daha güzel olacaktı. Eğer göl kıyısına insanlar kamp kurmasalardı. Ahtapot insanları göl kıyısında görür görmez, içgüdüsünden gelen dikkat et sesine kulak vermiş, gölün dibindeki mağarasına çekilmişti. Günlerini mağarasında geçiriyor, ara sıra da, gölün derinliklerinde dolaşıyordu. Bazı günler göl yüzeyinde bir iki kayık görüyor, fakat kayıklardaki insanların kürek çekişlerini gölün derinliklerinde yüzerek seyretmekten başka hiçbir şey yapmıyordu.
Günlerden bir gün, bir kayık gölün ortalarına yakın bir yerde giderken ortalık kararıverdi. Şiddetli bir yağmur başladı. Gittikçe daha sert esmeye başlayan rüzgar gölde büyük dalgalar oluşturuyordu. Kayıkta bulunan insanların yaklaşan fırtınadan kaçmak için gösterdikleri çabalar boşuna oldu. Kayıklarının alabora olarak batmasını bir türlü engelleyemediler. Ahtapot yaklaşan fırtınayı önceden hissetmiş, kayıkta bulunan insanlar tarafından görülme tehlikesini göze alarak kayığın birkaç metre altına kadar sokulmuştu. Kayık battığında dev dalgalar arasında çırpınıp duran iki insanı güçlü kollarıyla sıkıca kavrayıp, onların boğulmalarına engel olmak için, yüzeye çıktı ve süratle kıyıya doğru yüzmeye başladı. Baygın durumdaki iki insanı kıyıda emin bir yere bırakan ahtapot, gölün derinliklerindeki mağarasına çekildi.
Bu olayı takiben geçen on gün içinde göl yüzeyinde hiç kayık göremeyen ahtapot insanların gitmiş olabileceklerini düşünerek yüzeye çıkıp çok uzaklardan kampın bulunduğu kıyıya doğru baktı. İlk dikkatini çeken şey, kıyıdaki kocaman demir kayıklar oldu. İnsanlar ayrıca kampın bulunduğu çadırların yanına tahtadan barakalar yapmışlardı. Çok insan vardı kıyıda. Gölün fazla sularını ırmağa akıtan kola doğru yüzmeye başladı. Kıyıdaki insanlara fark ettirmeden gölden çıkıp gitmeyi planlıyordu. Fakat çıkışa vardığında etrafta gitmesini engelleyen dikenli teller olduğunu üzülerek gördü. Bir hata yapmaktan korkuyordu. Bu dikenli telleri parçalayıp atar, yoluna devam edebilirdi. İşin içinde yaralanmak,çaptan düşmek olasılığı da vardı. Irmaktaki çağlayan zaten yolunun üstünde bir büyük engeldi. Çağlayanın karşısına çıktığında güçsüz durumda bulunmak yakışık almazdı.
Sonraki günlerde göl yüzeyi birdenbire hareketlendi. İnsanların göl kıyısına kadar kamyonlarla getirdikleri parçaları birbirine monte ederek yaptıkları gemiler vızır vızır gidip gelmeye başladı. Gemilerden dalgıçlar göle girerek, gölün dibini taramaya başladılar. Dalgıçların ellerindeki zıpkınlar görülür görülmez ahtapota yöneltilecekti. Gölde her kolunun uzunluğu beş metreyi bulan sekiz kollu dev bir ahtapot vardı ve bu ahtapotu öldüren ödüllendirilecekti. İşte burada biraz düşünmek gerekirdi. Katledilmek istenen bu ahtapot fırtınalı bir havada iki insanı mutlak bir ölümden kurtarmıştı. Onlar bayılmadan önce kendilerini kurtaranı görmüşler, ötekileri ahtapotun varlığından haberdar etmişlerdi. Ötekiler ötekilere, ötekilerde ötekilere durumu bildirmişler ve son ötekiler, ortaya bir ödül bile koymuştu. Bu durumu çıkışı olmayan bir labirent biçiminde algılamak gerekmektedir.
Ahtapot artık gölde barınmasının olanaksızlığını anlamıştı. Tüm iyi niyetine karşın insanlar onun bu gölde biraz daha fazla araştırma yapmasına izin vermeyeceklerdi. Zaten gölde bir süre daha yaşamak gereksizdi. Öğrendikleri yeter de artardı bile. Ahtapot mağarasından hınçla dışarı fırladı. Korkunç bir süratle kampın önünde demirli bulunan gemilerin tam karşısında su yüzeyine çıktı. Günlerdir arıyordunuz işte buradayım ve sizden korkmuyorum der gibi kabardıkça kabarıyor, gölde yapay dalgaların oluşmasını sağlıyordu. Aniden soluna doğru yöneldi. Kıyıdaki insanların hayret dolu bakışları altında göl çıkışındaki dikenli telleri paramparça ederek kola girdi ve bir süre sonra ırmağa ulaştı. Irmağın akıntılarına rahatça karşı koyarak çağlayanın önüne geldi ve iki kolunu uzatarak oradaki kayalara tutunup yukarıya çıktı.
Daha sonraki günlerde ahtapot ırmağın kaynağına ulaşmak için gösterdiği yoğun çabayı devam ettirdi. Kaynağın bulunduğu karlı dağın yamaçlarında daracık boğazlardan zorlukla geçiyor, derinliğin yüzmesine olanak tanımadığı yerlerde de adım adım ilerliyordu. Yamaçlarda yağan yağmur havanın giderek soğumasıyla birlikte kara dönüşüyor, yağan kar altında buz gibi soğuk suda titremek ona dağlarda yaşamın ne derece zorlu olduğunu öğretiyordu. Ahtapot daha ileriye gitmenin mümkün olmadığını düşünmeye başladığı bir sırada ırmağın kaynağını buldu. Kaynak, kayaların arasından, mağara gibi bir yerden, yeryüzüne çıkıp doğuyordu.
Ahtapot konuyu özetle toparladı: “ Demek kaynak burasıymış. Su bu daracık yerden yeryüzüne çıkıyor, yağan kar ve yağmur sularıyla besleniyor, çevreden kimi dereciklerin sularını alarak çağlayana kadar iniyor. Çağlayan geçildikten sonra sağdan soldan pek çok kol alan su gittikçe büyüyerek bir ırmak halinde benim doğduğum denize varıyor ve denizle bütünleşiyor. Uzun bir süre içinde yaşadığım göl de fazla sularını ırmağa bir kol aracılığıyla akıtan büyükçe bir su birikintisinden başka bir şey değilmiş. “
Dönüş yolunda, çağlayana yaklaştıkça, ahtapotu bir düşüncedir aldı. Acaba insanlar onu oralarda bekleyebilirler miydi? Bu yüzde elliye yüzde elliydi.Yani bekleyebilirlerdi de beklemeyebilirlerdi de. Onun orası belli olmazdı.Ahtapot, kesinlikle korkmuyordu. Zaten böyle durumlarda bir idealist için korku en son akla getirilecek bir şeydi. Korkmak için hiçbir neden yoktu. Ahtapot, şöyle bir durum değerlendirmesi yaptıktan, ne olursa ne şekilde hareket edeceğini hesapladıktan sonra, çağlayandan aşağı indi. Suların üstünden, göğsünü gere gere yüzerek, gölün ırmakla bağlantısını sağlayan kolun yanından geçti, gitti.
Ahtapot, birkaç gün sonra denize vardı. Yıllar önce, genç bir ahtapotken, bir idea uğruna yola çıkmış; yıllar sonra, büyük, olgun bir ahtapot olarak işte geriye dönmüştü. Fakat, idea, ideal değildi henüz. Bir idealist, öğrendiklerini başkalarına da öğreterek, onları da bilgilendirmeliydi. Ben, bana yetecek kadar bilgi sahibiyim fazlasını öğrenmesem de olur diyemediğin gibi, ben herkesten çok daha fazla bilgiliyim varsın benim bildiklerimi başkaları bilmeyiversin de diyemezdin. Ahtapot, kısa bir süre dinlendikten sonra girişimlerine başlamak istiyordu. Öğrendiklerini başkalarına da öğreterek onları da bilgilendirecekti. Beyninde kendisinin bilip de başkalarının bilmediği tek bir bilgi kalmayana kadar…
Yazan: Serdar Yıldırım
Ses benzetmeleriyle, veya aklımızda bir resim hayal edip bu resimle yeni öğreneceğmiz kelime arasında neşeli bir bağlantı kurarak "zorlu" kelimeleri kolayca ezberleyebiliriz.
Ben birkaç örnekle başlıyorum. Siz de yeni kelimeler ekleyebilirsiniz:
ABANDON (Vazgeçmek)
Abinin donunu giymekten vazgeç.
EXECUTE (İdam etmek)
Enseye küt )
CHOP (Çap,çap kesmek)
Çap, çap, çap, çap
METICULOUS (Kılı kırk yaran, hassas,kıl)
Metin, çok kılız
AFRAID (Korkmak)
Fredi'nin kabusu
ARCH (Su kemeri)
Ark
ABSENT (Yok)
Abi sent (abi gitti, yok)
ACCIDENT (Kaza)
Hay aksi
ORPHAN (Öksüz)
Vah öksüz Orhan
YIELD (Ürün)
Yılda bir ürün
SLENDER (İnce uzun)
Kıza bak, üstünden silindir geçmiş gibi ince.
POLITE (Nazik, kibar)
Polat'lı Kibariye
OBEY (İtaat etmek)
O bey çok otorite, ittaat etmek gerek.
APPALLED (Afallamış, şaşırmış)
THRILLED (Şaşırmış, titremiş)
Tiril tiril titremiş
ALLOCATE (Tahsis etmek)
Alo Kate, bize bir masa tahsis et !
BELLIGERENT (Düşman, savaşan)
Beli kırılası düşman
ADVOCATE (Avukat)
AFFLUENT (Zengin)
Ahülen, bir zengin olsam
COACH (Otobüs)
Kamil Koç
TRIVIAL (Önemsiz)
Tırı vırı
COUNTEFEIT (Kalpazanlık yapmak, para basmak)
Kandırma len, Ferit (Ferit kalpazan yani)
EMBEZZLEMENT (Zimmete para geçeirmek)
Zimmet
BRUTAL (Hayvani, kaba)
Sen de mi, Brutus? (Brutus de bıçağı saplıyor)
PERMANENT (Kalıcı)
Perma
DELIBERATE (Kasıtlı)
Deli Berat, kasıtlı yaptı !
REVENUE (Gelir)
Revani sattık, gelir yaptık
OBSTINATE (İnatçı)
Abisi inat
ESSENTIAL (Şart,gerekli)
Esas
HIJACK (Uçak kaçırmak)
Hi, Jack, hadi uçak kaçıralım.
PERISH (Ölmek, yokolmak)
Perişan olmak
principal-main- ana, esas
prinç plavın ana maddesidir.
ELECTİON (SEÇİM):
(KIZIM ELE ŞU BULGURLARI)
SWERVE (YOLDAN ÇIKMAK,SAPMAK,ÖDÜN VERMEK)
(AHMET BAŞKA SİGARA VÖRME YOLDAN ÇIKTIK YAV)
SWİLL ( ÇALKALAMAK , DURULAMAK , KAFAYI ÇEKMEK)
(SİVİLCE ÇIKINCA KAFAYI ÇEK ,SONRA SUYLA DURULAN BELKİ GEÇEBİLİR )
PERSECUTE (EZİYET ETMEK,ACI ÇEKTİRMEK)
(PERS KRALI KÜT DİYE DÜŞTÜĞÜ İÇİN HALKA ACI ÇEKTİRMEK NE ACI)
KİCK UP A ROW ( YERİ GÖĞÜ İNLETMEK,HIR ÇIKARMAK,GÜRÜLTÜ YAPMAK)
(KİTAPA KOY DA HIR ÇIKARMASIN SONRA GÜRÜLTÜ YAPAR ORTALIKTA)
eliminate (elimine etmek, elemek)
elimine et
DETER (engellemek, vazgeçirmek)
engellemeye çalışmazsan BETER ol
FOSTER : (Üvey)
Jodie Foster üvey kardeşimizdir... )
BORDER : (Sınır, kenar)
Kumaşın kenarına bordör çekelim.
PIGEON : (Güvercin)
Pijamalı bir güvercin uçsun bakalım.
IRRESPONSIBLE : ( Sorumsuz)
Ben şöyle okuyorum: (iRRRRResponsible), o halde soRRRRRRumsuz !
DREARY : (Sıkıcı)
Dır dır dır, ne sıkıcı
Verdict : Hüküm
Biz hüküm verdik
GREEDY (Açgözlu, Tamahkar) - AdjectıveBiz hüküm verdik
Harıta üzerinde yunanlıların ege adalarınıda haritadaki kendi renkleri olan grı rengıne benzeterek, açgözluluk ve tamahkarlıkla, AAAAA! bunlar gri degılmiydi demesi size GREEDY i hatırlatır sanırım.
CONTRAMİNED= Pollition
Kontrolsüz minareller kirliliğe sebep olur
Kontrolsüz minareller kirliliğe sebep olur
vie = yarış
vay benimle yarışıyorsun haa
violate=ihlal
vay ilet demek ihlal edersin
hinder=engellemek
Ark. bir hindir ki beni engelledi
vay benimle yarışıyorsun haa
violate=ihlal
vay ilet demek ihlal edersin
hinder=engellemek
Ark. bir hindir ki beni engelledi
snatch(sınatç):kapmak
manda yuva yapmış söğüt dalına,yavrusunu sinek KAPMIŞ
inhale(inheyl):sigara vb. içmek,içine çekmek
kızının yukarıda sigare içtiğini gören anne; İN HALE aşağıya sigara içmek sağlığa zaralıdır.
nourish(nuriş):büyütmek
çocuk büyütmektenden bunalan nuriyeye annesi "ee... çocuk büyütmek zordur nuriş " der.
Konuşurken bir insan, hayvan veya bir eşyanın ismini tekrar etmek yerine “o” kelimesi kullanılır. Kendimizden bahsederken “ben”, karşımızdaki şahıstan bahsederken “siz” denir. Bunlar genellikle şahıs adlarının yerini tuttukları için “Personal Pronouns” (şahıs zamirleri) olarak adlandırılırlar
Türkçe bir cümle düşünün ve onu İngilizce’ye çevirin.
The tall girl went to school.
Uzun boylu kız okula gitti.
The tall and beautiful girl went to school. Uzun boylu ve güzel kız okula gitti.
Cümle,
burada“ main clause” yani ana cümle,
Kız okula gitti.
The girl went to school.
Hangi kız?
The girl who was walking on the bridge went to school.Köprüde yürüyen kız okula gitti.
The girl went to school. (main clause)
Who was walking on the bridge. (adjective clause)
En önemli kural: Her “adjective clause” kesinlikle nitelenecek isimden sonra gelecektir.
Doğru bir Türkçe ile “Köprüde yürüyen kız.”
The girl who lives in Konya. Konya’da yaşayan kız.
The girl who loves me. Beni seven kız.
The boy who works in this shop. Bu dükkanda çalışan çocuk.
The man who sent the parcel. Paketi gönderen adam.
The woman who washed the dishes. Tabakları yıkayan kadın.
İşte bu sıfat cümlecikleri ve nitelenmiş isimler, birlikte sıfat tamlamaları olarak kabul edilmelidirler. Nasıl ki bir sıfat tamlaması cümlede her yerde kullanılırsa, bunları da cümle içinde istediğimiz yerde kullanılabilir.
The beautiful girl is in Konya. Güzel kız Konya’dadır.
The girl who gave us a book is in Konya. Bize bir kitap veren kız Konya’dadır.
The beautiful girl will come here tomorrow.
Güzel kız yarın buraya gelecek.
The girl who lives in Konya will come here tomorrow. Konya’da yaşayan kız yarın buraya gelecek.
The girl who broke the window. Camı kıran kız.
Did you see the girl who broke the window? Camı kıran kızı gördün mü?
Bu nitelenen isim asıl cümlede “subject” (özne) de olabilir, “direct object” (nesne) de olabilir. “indirect object” (dolaylı tümleç) de olabilir. Bir isim cümlenin neresinde olursa olsun bir “adjective clause” ile nitelenebilir. Yeter ki “adjective clause” nitelemek istenilen ismin hemen arkasından gelsin.
I saw the girl who walking on the bridge.
Köprüde yürüyen kızı gördüm.
I sent money to the girl who gave us a book. Bize bir kitap veren kıza para gönderdim.
They saw the doctor who visited us yesterday. Onlar, bizi dün ziyaret eden doktoru gördüler.
The man who wrote this poem is coming to tea. Bu şiiri yazan adam, çaya geliyor.
Who is the boy who sits next to you? Sizin yanınızda oturan çocuk kimdir?
The man who wrote this book came to the school. Bu kitabı yazan adam okula geldi.
The gardener who digs our garden is a very good man. Bizim bahçeyi kazan bahçıvan çok iyi bir adamdır.
The man who lives next door has just come.
Yandaki evde oturan adam tam şimdi geldi.
What is the name of the student who won the first prise? Birincilik ödülünü kazanan öğrencinin adı nedir?
manda yuva yapmış söğüt dalına,yavrusunu sinek KAPMIŞ
inhale(inheyl):sigara vb. içmek,içine çekmek
kızının yukarıda sigare içtiğini gören anne; İN HALE aşağıya sigara içmek sağlığa zaralıdır.
nourish(nuriş):büyütmek
çocuk büyütmektenden bunalan nuriyeye annesi "ee... çocuk büyütmek zordur nuriş " der.
Who (Relative Pronouns) / İngilizce İlgi Zamirleri
İngilizcede Relative Clause konusu çok önemlidir ve karmaşık gibi görünse de aslında kolay bir konudur. Sadece biraz dikkatli olmak gerekir.
İngilizce'de “Pronoun” lar (zamirler) ismin yerine kullanılan kelimelerdir.
Konuşurken bir insan, hayvan veya bir eşyanın ismini tekrar etmek yerine “o” kelimesi kullanılır. Kendimizden bahsederken “ben”, karşımızdaki şahıstan bahsederken “siz” denir. Bunlar genellikle şahıs adlarının yerini tuttukları için “Personal Pronouns” (şahıs zamirleri) olarak adlandırılırlar
“Relative Pronouns”yani “ilgi zamirleri”de diğer zamirler gibi “nominative” (özne durumunda), “objective” (nesne durumunda) ve “possessive” (iyelik bildiren) olmak üzere üç durumda bulunurlar.
- Nominative’ler “who” ve “which” ki o, anlamını taşırlar.
- Objective’ ler “who” ve “which” ki onu, anlamını taşırlar.
- Possessive’ler “whose” ve “of which” ki onun, anlamını taşırlar.
Relavite pronouns
kişiler için | eşya ve hayvan için | |
nominative | who(ki o) | which(ki o) |
objective | who(ki onu, ki ona) | which(ki onu, ki ona) |
possessive | whose(ki onun) | of which whose (ki onun) |
Who |
Türkçe bir cümle düşünün ve onu İngilizce’ye çevirin.
Kız okula gitti.
The girl went to school.
The girl went to school.
Bu cümlede özne olan "kız" kelimesini nitelemek için, bu isimden önce birçok sıfat getirilebilir. Bunlar yalın, sade sıfatlardır.
The tall girl went to school.
Uzun boylu kız okula gitti.
Bu yeterli olmayabilir. Bir yalın sıfat daha eklenirse;
The tall and beautiful girl went to school. Uzun boylu ve güzel kız okula gitti.
Bu da yeterli olmayabilir. Böylece anlışılıyor ki, bu kızı tanıtabilmek için yalın sıfatları sıralamak yeterli olmayacak. Çünkü cümledeki kız, asıl cümlede anlatılan okula gitme işinden başka bir iş yapmıştır. İşte bu iş ancak bir sıfat cümleciği (adjective clause) tipinde bir yan cümlecikle anlatılabilir. Adjective clause’ lar bir relative pronoun ile kurulur.
Cümle,
Köprüde yürüyen kız okula gitti.
burada“ main clause” yani ana cümle,
Kız okula gitti.
The girl went to school.
Hangi kız?
Köprüde yürüyen kız.
The girl who was walking on the bridge.
The girl who was walking on the bridge.
The girl who was walking on the bridge went to school.Köprüde yürüyen kız okula gitti.
The girl went to school. (main clause)
Who was walking on the bridge. (adjective clause)
En önemli kural: Her “adjective clause” kesinlikle nitelenecek isimden sonra gelecektir.
“adjective clause”larla nitelenmiş isimler bir çeşit sıfat tamlamaları gibidir. Ancak sıfat tamlamalarında sıfat isimden önce geliyordu. Bunda ise sıfat cümleciği isimden sonra geliyor.
Sıfat tamlaması
Sıfat | İsim |
The beautiful | girl |
güzel | kız |
Sıfat cümleciği (adjective clause) ise isimden sonra geliyordu.
İsim | Sıfat cümleciği |
The girl | who was walking on the bridge. |
Kız | ki o, köprüde yürüyordu. |
Doğru bir Türkçe ile “Köprüde yürüyen kız.”
The girl who lives in Konya. Konya’da yaşayan kız.
The girl who loves me. Beni seven kız.
The boy who works in this shop. Bu dükkanda çalışan çocuk.
The man who sent the parcel. Paketi gönderen adam.
The woman who washed the dishes. Tabakları yıkayan kadın.
İşte bu sıfat cümlecikleri ve nitelenmiş isimler, birlikte sıfat tamlamaları olarak kabul edilmelidirler. Nasıl ki bir sıfat tamlaması cümlede her yerde kullanılırsa, bunları da cümle içinde istediğimiz yerde kullanılabilir.
The beautiful girl is in Konya. Güzel kız Konya’dadır.
The girl who gave us a book is in Konya. Bize bir kitap veren kız Konya’dadır.
The beautiful girl will come here tomorrow.
Güzel kız yarın buraya gelecek.
The girl who lives in Konya will come here tomorrow. Konya’da yaşayan kız yarın buraya gelecek.
Did you see the girl? Kızı gördün mü?
Which girl? Hangi kız?
The girl who broke the window. Camı kıran kız.
Did you see the girl who broke the window? Camı kıran kızı gördün mü?
Bu nitelenen isim asıl cümlede “subject” (özne) de olabilir, “direct object” (nesne) de olabilir. “indirect object” (dolaylı tümleç) de olabilir. Bir isim cümlenin neresinde olursa olsun bir “adjective clause” ile nitelenebilir. Yeter ki “adjective clause” nitelemek istenilen ismin hemen arkasından gelsin.
I saw the girl who walking on the bridge.
Köprüde yürüyen kızı gördüm.
Bu cümlede nitelenen isim cümlede (subject) öznedir.
I sent money to the girl who gave us a book. Bize bir kitap veren kıza para gönderdim.
Bu cümlede nitelenen isim ise bir dolaylı (indirect object) tümleçtir.
They saw the doctor who visited us yesterday. Onlar, bizi dün ziyaret eden doktoru gördüler.
The man who wrote this poem is coming to tea. Bu şiiri yazan adam, çaya geliyor.
The lady who was here yesterday has gone to London. Dün burada olan bayan Londra’ya gitti.
Where is the man who took your photograph? Sizin resminizi çeken adam nerededir?
Can you remember the man who visited us last Sunday? Geçen pazar bizi ziyaret eden adamı hatırlayabilir misiniz?
Who is the boy who sits next to you? Sizin yanınızda oturan çocuk kimdir?
The man who wrote this book came to the school. Bu kitabı yazan adam okula geldi.
The gardener who digs our garden is a very good man. Bizim bahçeyi kazan bahçıvan çok iyi bir adamdır.
The man who visited us last Sunday is our friend.
Geçen pazar bizi ziyaret eden adam bizim arkadaşımızdır.
Geçen pazar bizi ziyaret eden adam bizim arkadaşımızdır.
The man who lives next door has just come.
Yandaki evde oturan adam tam şimdi geldi.
Did you see the postman who delivers our letters everyday? Hergün bizim mektupları getiren postacıyı gördün mü?
What is the name of the student who won the first prise? Birincilik ödülünü kazanan öğrencinin adı nedir?
The children who play at the sea side don’t want to come back. Deniz kıyısında oynayan çocuklar geri gelmek istemezler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder